W dzisiejszym świecie Ronde van Vlaanderen to temat, który przykuł uwagę wielu osób. Od momentu powstania Ronde van Vlaanderen był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i wzbudzając szerokie zainteresowanie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego znaczenie w konkretnym momencie historycznym, czy też wpływ na sferę kulturową, Ronde van Vlaanderen zdołał przeniknąć różne sfery życia codziennego. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Ronde van Vlaanderen, analizując jego znaczenie i implikacje w różnych kontekstach. Dołącz do nas w tej wycieczce po Ronde van Vlaanderen i odkryj klucze do zrozumienia jego dzisiejszego znaczenia.
| |||
![]() | |||
Szczegóły wyścigu | |||
Dyscyplina | Kolarstwo szosowe | ||
Data powstania | 1913 | ||
Liczba edycji | 108 (in 2024) | ||
Częstotliwość | co roku (mar) | ||
Typ | Wyścig jednodniowy | ||
Państwo | ![]() | ||
Organizator | Flanders Classics | ||
Kategorie | CDM (1989-2004) 1.PT (2005-2010) 1.UWT (2011-) | ||
Cykl | UCI World Tour | ||
Strona internetowa | Oficjalna strona | ||
Zwycięzcy | |||
Ostatni zwycięzca | ![]() | ||
Najwięcej zwycięstw | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() (3 zwycięstwa) | ||
Aktualne wyścigi | |||
![]() Ronde van Vlaanderen 2024 | |||
![]() | Dokumentacja ![]() |
Ronde van Vlaanderen (pol. Dookoła Flandrii, fr. Tour des Flandres) – jednodniowy wyścig kolarski, rozgrywany corocznie w belgijskiej Flandrii.
Jeden z najsłynniejszych klasycznych wyścigów, jest zaliczany do pięciu tzw. kolarskich monumentów, do których należą ponadto: Mediolan-San Remo, Paryż-Roubaix, Liège-Bastogne-Liège i Giro di Lombardia. Inauguracja miała miejsce w 1913 z inicjatywy dziennikarza Karela Van Wynendaele, a pierwszym zwycięzcą został Belg Paul Deman. Od 2005 decyzją UCI wyścig został włączony do cyklu ProTour (od 2011 UCI World Tour).
Jest to jeden z najcięższych wyścigów jednodniowych w całym kolarstwie. Trasa prowadzi po pagórkowatych terenach Flandrii, kolarze mają do pokonania kilkanaście krótkich, stromych podjazdów, z których duża część wyłożona jest brukiem. Poziom trudności zwiększa jeszcze fakt, że większość dróg jest wąska, a wyścig często odbywa się przy wietrznej wiosennej pogodzie. Znany kolarz, Andrea Tafi powiedział kiedyś, że tylko ci, którzy są w najwyższej formie mogą powiedzieć, że Ronde nie jest ciężka. Dla pozostałych jest to droga krzyżowa[1].
lp. | km | Nazwa | Długość podjazdu |
Nachylenie średnie |
Nachylenie max. |
Nawierzchnia |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 134 | Molenberg | 463 m | 7% | 14,2% | bruk |
2 | 143 | Wolvenberg | 645 m | 7,9% | 17,3% | asfalt |
3 | 165 | Kluisberg | 925 m | 6,8% | 14,5% | asfalt |
4 | 173 | Knokteberg | 1260 m | 7,3% | 13,3% | asfalt |
5 | 180 | Oude Kwaremont | 2200 m | 4% | 11,6% | bruk |
6 | 183 | Paterberg | 360 m | 12,9% | 20,3% | bruk |
7 | 188 | Kortekeer | 1000 m | 6,4% | 17,1% | asfalt |
8 | 192 | Steenbeekdries | 700 m | 5,3% | 6,7% | bruk |
9 | 194 | Taaienberg | 530 m | 6,6% | 15,8% | bruk |
10 | 199 | Eikenberg | 1000 m | 6,2% | 10% | bruk |
11 | 203 | Boigneberg | 1050 m | 5,1% | 12,4% | asfalt |
12 | 211 | Leberg | 950 m | 4,2% | 13,8% | asfalt |
13 | 215 | Berendries | 940 m | 7% | 12,3% | asfalt |
14 | 220 | Valkenberg | 540 m | 8,1% | 12,8% | asfalt |
15 | 226 | Tenbosse | 455 m | 6,4% | 8,7% | asfalt |
16 | 232 | Eikenmolen | 610 m | 5,9% | 12,5% | asfalt |
17 | 243 | Muur – Kapelmuur | 1075 m | 9,3% | 19,8% | bruk |
18 | 247 | Bosberg | 980 m | 5,8% | 11% | bruk |
Najwięcej zwycięstw w wyścigu – trzy – odnieśli: Belgowie Achiel Buysse (1940–1941 i 1943), Eric Leman (1970, 1972-1973), Johan Museeuw (1993, 1995 i 1998) i Tom Boonen (2005, 2006, 2012), Włoch Fiorenzo Magni (1949-1951) oraz Szwajcar Fabian Cancellara (2010, 2013, 2014).
Opracowano na podstawie:[2][3][4]