Rezerwat przyrody Białe Ługi

Wygląd przypnij ukryj Białe Ługi
rezerwat torfowiskowy
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Mezoregion

Góry Świętokrzyskie

Data utworzenia

1959

Akt prawny

M.P. z 1959 r. nr 85, poz. 452

Powierzchnia

408,75 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy DaleszyceMapa konturowa gminy Daleszyce, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”Białe ŁugiBiałe Ługi
Położenie na mapie PolskiMapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”Białe ŁugiBiałe Ługi
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiegoMapa konturowa województwa świętokrzyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”Białe ŁugiBiałe Ługi
Położenie na mapie powiatu kieleckiegoMapa konturowa powiatu kieleckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”Białe ŁugiBiałe Ługi
Ziemia50°45′N 20°51′E/50,750000 20,850000

Rezerwat przyrody Białe Ługi – rezerwat torfowiskowy w gminie Daleszyce, w powiecie kieleckim, w województwie świętokrzyskim. Leży w granicach Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego.

Największe na obszarze wyżyn polskich torfowisko wysokie. Strefę centralną wododziałową zajmują torfowiska wysokie i przejściowe, a strefy skrzydłowe, w których formują się odpływające w różne strony rzeki Trupień i Czarna, opanowały niskie torfowiska olesowe. Swoje powstanie zawdzięcza warstwie nieprzepuszczalnych iłów. Około 33% powierzchni rezerwatu zajmuje roślinność torfowiskowa: żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, rosiczka okrągłolistna i inne. Wśród obszarów leśnych na uwagę zasługuje szereg oligotroficznych i eutroficznych zbiorowisk olsów, łęgów, grądów niskich oraz oligotroficznych borów suchych i wilgotnych. Występują tu rzadkie gatunki roślin: rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna, tajęża jednostronna, wątlik błotny, żurawina, borówka bagienna oraz liczne storczyki i wełnianka, pokrywając torfowisko podczas kwitnienia. Osobliwością rezerwatu jest gniazdujący bocian czarny.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 276. ISBN 83-01-12479-2.
  2. ↑ a b Rezerwat przyrody Białe Ługi. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
  3. ↑ Formy ochrony przyrody. Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy . Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych. .

Bibliografia