W tym artykule poruszony zostanie temat Płonący wieżowiec, który w ostatnich latach zyskał duże znaczenie ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu powstania Płonący wieżowiec wywołał debaty, kontrowersje i był przedmiotem studiów i badań w różnych obszarach. Z biegiem czasu Płonący wieżowiec ewoluował i dostosował się do potrzeb otoczenia, stając się tematem zainteresowania szerokiego spektrum ludzi. W tym sensie istotne jest zbadanie wielu aspektów i perspektyw, jakie oferuje Płonący wieżowiec, a także jego implikacji na poziomie społecznym, kulturowym, gospodarczym i politycznym.
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
165 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Steve McQueen |
| Muzyka | |
| Wytwórnia |
Irwin Allen Productions |
| Dystrybucja |
Płonący wieżowiec – amerykański film fabularny z 1974 roku w reżyserii Johna Guillermina ze Steve’em McQueenem i Paulem Newmanem w rolach głównych. Scenariusz na podstawie powieści The Tower Richarda M. Sterna i The Glass Inferno Thomasa N. Scortii i Franka Robinsona.
W czasie przyjęcia z okazji otwarcia wieżowca dochodzi do pożaru w schowku na 81. piętrze. Przyczyną była wadliwie wykonana instalacja elektryczna. Ogień szybko się rozprzestrzenia i po kilku godzinach dociera do sali balowej na 135. piętrze, gdzie zgromadzonych jest trzysta osób. Strażacy nie panują nad ogniem. Pada decyzja, by wysadzić zbiorniki mieszczące 4 miliony litrów wody znajdujące się na szczycie budynku. Dokonują tego architekt, twórca planów drapacza chmur, Doug Roberts (Paul Newman) i komendant straży pożarnej Michael O’Hallorhan (Steve McQueen).
i inni