W tym artykule zbadamy wpływ Purpurowe Serce na różne obszary współczesnego społeczeństwa. Purpurowe Serce okazał się tematem rosnącego zainteresowania, przyciągając uwagę naukowców, aktywistów i liderów opinii na całym świecie. Na kolejnych stronach zbadamy rolę, jaką Purpurowe Serce odgrywa w codziennym życiu ludzi, a także jego wpływ w tak różnorodnych dziedzinach, jak polityka, kultura, ekonomia i technologia. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu postaramy się zrozumieć złożoność Purpurowe Serce i jego znaczenie w kontekście globalnym.
![]() Awers | |
![]() Baretka | |
Ustanowiono |
1782 (1932) |
---|---|
Powyżej | |
Poniżej |
Purpurowe Serce[1], Medal Serca Purpurowego[2] (ang. Purple Heart) − amerykańskie odznaczenie wojskowe dla rannych.
Zostało po raz pierwszy ustanowione przez Jerzego Waszyngtona w 1782 roku, autoryzowane[3] 3 lutego 1932 roku[4], odnowione w 1985 roku przez Ronalda Reagana[3], obecnie funkcjonuje jako szesnaste w hierarchii amerykańskich odznaczeń wojskowych, za Brązową Gwiazdą, a przed Medalem Chwalebnej Służby[5].
Jest przyznawane w imieniu prezydenta Stanów Zjednoczonych tym, którzy zostali ranni albo zabici w czasie służby wojskowej w Armii Stanów Zjednoczonych lub walcząc u jej boku po 5 kwietnia 1917 r. Może być nadane wielokrotnie – kolejne nadanie jest oznaczane poprzez nałożenie na wstążkę (oraz baretkę) brązowej odznaki w formie pęku liści dębowych w Siłach Lądowych i Powietrznych, lub złotej pięcioramiennej gwiazdki w Marynarce Wojennej, Piechocie Morskiej i Straży Wybrzeża. Pięć odznak brązowych lub gwiazdek złotych jest zastępowanych odznaką albo gwiazdką srebrną.
Jest to jedyne amerykańskie odznaczenie, do którego otrzymania nie potrzeba niczyjej rekomendacji, a które otrzymuje się automatycznie po tym, kiedy żołnierz amerykański zostanie ranny lub zabity, spełniając przy tym którykolwiek z następujących warunków (wymienionych szczegółowo w specjalnym dokumencie oznaczonym symbolem AR 600-8-22), tj. m.in.:
Odznaczenie zostaje nadane także żołnierzom postrzelonym przez żołnierza własnej armii, jeżeli:
Przypadki bratobójczego ostrzału nie są brane pod uwagę, jeżeli:
Nie brane pod uwagę są też osoby, które zraniły się same (zarówno umyślnie jak i przypadkowo), lub popełniły samobójstwo. Odznaczenie nadawane jest wyłącznie za rany fizyczne, nie obejmuje uszczerbków na zdrowiu psychicznym spowodowanych uczestnictwem w działaniach wojennych[6].
Niektóre z wymienionych w dokumencie warunków przyjęto za obowiązujące dopiero po ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 r., a niektóre dopiero po 28 marca 1973 r., co wiązało się ze wzrostem zaangażowania wojskowego w Wietnamie.