Powieść gotycka
Dzisiaj Powieść gotycka jest bardzo istotnym problemem, który dotyka dużej liczby ludzi na całym świecie. Wraz ze wzrostem globalizacji i wzajemnych powiązań, Powieść gotycka stał się tematem ogólnego zainteresowania, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od wpływu na społeczeństwo po konsekwencje na poziomie osobistym, Powieść gotycka wywołał szeroką debatę i wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i obywateli. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Powieść gotycka i zbadamy jego implikacje w różnych kontekstach.
.png)
Powieść gotycka – odmiana powieści uprawiana głównie na przełomie XVIII i XIX wieku[1], nazywana również romansem grozy[2]. Typowymi jej elementami były: tajemnicza czy wręcz upiorna atmosfera narracji, odczuwane podczas lektury poczucie grozy (stąd również nazwa „powieść grozy”[3]), nawiedzone budowle, średniowieczne gotyckie zamki (stąd nazwa „powieść gotycka”)[2], pułapki, śmierć, choroba, szaleństwo, klątwa itp., zaś bohaterami zazwyczaj była jakaś antynomiczna para, gdzie jeden biegun reprezentowany był przez osobnika o wyraźnie demonicznych cechach (jak na przykład Manfred w utworze Walpole’a), zaś drugim biegunem była czysta i niewinna osoba (zazwyczaj jakaś dziewica), jak Antonia w Mnichu. Istotnym elementem powieści gotyckiej był fakt zaistnienia jakiejś ciemnej zbrodni, która odciskała piętno na fabule, a także wymowie ideowej powieści. Powieść gotycka była modyfikacją powieści sentymentalnej XVIII wieku. Wywarła znaczny wpływ na rozwój literatury romantycznej, a także horroru. Stanowiła również istotny element współczesnego prądu kulturalnego zwanego gotycyzmem[4].
Powieść gotycka była reakcją na racjonalizm epoki oświecenia, a pierwsze książki powstały w Anglii. Za wyznacznik i jednocześnie wzorzec gatunku uważa się Zamczysko w Otranto. Powieść gotycka (tyt. oryg. The Castle of Otranto, 1764, wydanie polskie 1974) autorstwa Horacego Walpole’a[1]. Podtytuł nadany przez Walpole’a stał się nazwą dla całej rodziny tego typu powieści[5]. Jednak pierwszy prawdziwy sukces powieść gotycka odniosła dopiero w realizacji Ann Radcliffe. Do najbardziej znanych utworów tego nurtu należą Mnich Matthew Gregory’ego Lewisa[1], a także Italczyk[1] wspomnianej już Ann Radcliffe. Powieścią gotycką jest też Frankenstein Mary Shelley[6], jakkolwiek zawiera on pogłębioną refleksję na temat życia ludzkiego[1]. Elementy powieści gotyckiej są zauważalne w Wichrowych wzgórzach Emily Brontë[1]. W Polsce powieść gotycką zainicjowała w XIX wieku Anna Mostowska, uprawiał ją także Zygmunt Krasiński. Popularność powieści gotyckiej zanikła jednak z początkiem XX wieku.
Literaturoznawcy wyróżniają trzy odmiany powieści gotyckiej:
- powieść historyczną (historical novel), gdzie na pierwszy plan wysuwa się kostium historyczny (np. Zamczysko w Otranto, spośród polskich utworów wliczana tu bywa Wita Tadeusza Micińskiego);
- powieść sentymentalną (sentimental novel), gdzie nadrzędnym czynnikiem jest sentymentalna w charakterze historia miłosna (np. powieści Ann Radcliffe);
- powieść terroru (terror novel), gdzie wyróżnikiem jest frenezja i satanistyczna aura (np. Mnich M.G. Lewisa).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f Gothic novel, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ a b Antoni Smuszkiewicz, Literatura dla dzieci. Podręcznik dla studentów kierunków pedagogicznych, wyd. I, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2015, s. 224, ISBN 978-83-232-2848-6.
- ↑ Dagmara Zając: Gatunek w próżni: amerykańska powieść grozy po 1835 roku. ejournals.eu. . (pol.).
- ↑ Powieść gotycka, encyklopediafantastyki.pl .
- ↑ Powieść gotycka (czarny romans). projektoswiecenie2009.blogspot.com. . (pol.).
- ↑ "Frankenstein" - powieść gotycka. literaturomania.blogspot.com. . (pol.).