Potyczka w Michałowicach
W tym artykule poznamy fascynujący świat Potyczka w Michałowicach i wszystko, co ma do zaoferowania. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Potyczka w Michałowicach odegrał kluczową rolę w naszym codziennym życiu. Przez lata Potyczka w Michałowicach wzbudził wiele zainteresowania i debaty, a w tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które czynią go tak istotnym. Od korzyści po wyzwania, szczegółowo zbadamy, jak Potyczka w Michałowicach wpłynął na sposób, w jaki myślimy i działamy. Dołącz do nas w tej odkrywczej podróży, podczas której będziemy odkrywać fascynującą historię i wpływ Potyczka w Michałowicach na dzisiejszy świat.
| powstanie styczniowe | |||
| Czas |
1 lub 2 lutego 1863 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)  | |||
 50°09′49″N 19°58′47″E/50,163611 19,979722
| |||
Potyczka w Michałowicach (bitwa pod Michałowicami) – potyczka powstania styczniowego stoczona 1 lub 2 lutego 1863 roku przy komorze celnej znajdującej się na pograniczu wsi Michałowice. Walka toczyła się między oddziałkiem powstańczym a oddziałem rosyjskiej straży granicznej tzw. obejszczyki. Starcie zakończyło się zwycięstwem powstańców.
Z końcem stycznia w niedalekim Ojcowie rozpoczęła się organizacja oddziału powstańczego pod dowództwem Apolinarego Kurowskiego. Do oddziału tego dołączali ochotnicy galicyjscy z pobliskiego Krakowa. Jednemu z takich oddziałków marszowych Ława Główna krakowska poleciła zaatakować w drodze do Ojcowa komorę celną w Michałowicach. Doszło do tego dnia 1 lutego 1863. Oddział powstańczy był bardzo słabo uzbrojony. Liczył on około 60 ludzi. Dowódcami powstańców byli Ludwik Miętta i Teodor Cieszkowski. Strażnicy graniczni, których było około 15-20 stawili krótki opór, po czym się rozbiegli. Powstańcy schwytali 7 z nich, po czym rozbroili i puścili wolno. W ataku tym Polacy mieli 3 rannych, z czego jeden z nich przewieziony do Krakowa zmarł.
Polacy zabrali z komory celnej 6000 rubli. Zerwali łączność telegraficzną. Pozostawili jednak tutaj dotychczas pracujących urzędników granicznych, polecając im prowadzenie kontroli paszportowej i pobieranie opłat celnych. Około 7 czy 8 lutego podjechał tu powstańczy patrol, który zabrał 200 rubli jakie wpłynęły w międzyczasie do kasy celnej.
Nieco inaczej tę potyczkę przedstawia Zieliński. Według niego do starcia miało tutaj dojść 2 lutego przez oddziałek wysłany z Ojcowa. Polacy mieli mieć 1 rannego. Potwierdza on też informację o skonfiskowaniu przez powstańców kwoty 6000 rubli.
Bibliografia
- Stanisław Zieliński: Bitwy i potyczki 1863-1864; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, Rapperswil 1913, s. 159.
- Wacław Tokarz, Kraków w początkach powstania styczniowego i wyprawa na Miechów. [T. 2], Kraków 1914, str. 122-123.