Potyczka pod Stawami
Obecnie Potyczka pod Stawami jest tematem na ustach wszystkich. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę, Potyczka pod Stawami stał się kluczowym punktem dyskusji w różnych sferach. Wraz z rosnącym zainteresowaniem tym tematem ważne jest, aby zagłębić się w jego różne aspekty i zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. W tym artykule dokładnie zbadamy Potyczka pod Stawami i przeanalizujemy jego rolę w różnych kontekstach. Od jego pochodzenia po możliwe konsekwencje, zagłębimy się w znaczenie zrozumienia Potyczka pod Stawami w obecnym krajobrazie. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po Potyczka pod Stawami i odkryj jej wpływ na nasze społeczeństwo!
| powstanie styczniowe | |||
| Czas |
9 października 1863 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
przegrana Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)  | |||
 50°35′08″N 20°28′30″E/50,585556 20,475000
| |||
Potyczka pod Stawami – potyczka powstania styczniowego stoczona 9 października 1863 roku w okolicach wsi Stawy. Starcie odbyło się między oddziałem powstańczym dowodzonym przez Juliana Pilnego pseudonim Adolf Neuman, oraz oddziałkiem powstańczej żandarmerii pod dowództwem Władysława Nowackiego-Kopaczyńskiego pseudonim Junosza, a oddziałem rosyjskim. Starcie zakończyło się wycofaniem się powstańców.
Po bitwie pod Mełchowem stoczonej 30 września 1863 roku Zygmunt Chmieleński rozdzielił swój oddział. Kawalerię pod dowództwem Juliana Pilnego wysłał w okolice Pińczowa. Dotarli oni w okolicę Stawów 9 października gdzie zatrzymali się na obiad. Rosjanie znając pozycję Polaków, chcieli ich otoczyć i pokonać. Rosjanie wyprawili część kozaków przez las celem obejścia lewego skrzydła powstańczego. Manewr ten się nie powiódł, bo w rejonie tym pojawił się powstańczy oddziałek żandarmerii narodowej liczący około 20 jeźdźców pod dowództwem Władysława Nowackiego-Kopaczyńskiego. Nowacki związał na chwilę kozaków walką, dając tym samym możliwość wycofania się oddziałowi Pilnego. W czasie cofania się Adolf Pilny otrzymał postrzał w nogę, a dowództwo po nim przejął Bolesław Łącki.