Piotr Biliński (historyk)

Wygląd przypnij ukryj Piotr Biliński

Data i miejsce urodzenia	2 września 1974 Kraków
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza Polski
Alma Mater	Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
profesor nadzwyczajny
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński

Piotr Biliński (ur. 2 września 1974 w Krakowie) – polski historyk historiografii i kultury, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, nauczyciel historii i historii sztuki w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie.

Życiorys

W 1998 ukończył studia magisterskie z historii na Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. W 2001 uzyskał stopień doktora w Instytucie Historii Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na podstawie rozprawy Feliks Koneczny (1862–1949). Historyk i historiozof II Rzeczypospolitej napisanej pod kierunkiem Andrzeja Jaeschke. W 2008 habilitował się na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego na podstawie rozprawy Moszyńscy. Studium z dziejów łoniowskiej linii rodu w XIX wieku. 14 listopada 2018 otrzymał z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy nominację profesorską. Postępowanie awansowe zostało przeprowadzone na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Był kierownikiem Zakładu Historii Kulturowej w Instytucie Studiów Międzykulturowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie podjął pracę w Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obecnie pracuje w Zakładzie Przywództwa i Zarządzania w Edukacji w Instytucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W pracy badawczej zajmuje się historią kultury, oświaty i nauki, historią historiografii oraz dziejami ziemiaństwa polskiego XIX i XX wieku. Opublikował kilka monografii książkowych, m.in. biografie Władysława Konopczyńskiego (1999), Feliksa Konecznego (2001), Stanisława Kutrzeby (2011), ponownie Władysława Konopczyńskiego (2017), Wacława Tokarza (2018), Wiktora Bazelicha (2019), Wandy Pełczyńskiej (2023) i Adama Vetulaniego (2023). We współpracy z Pawłem Plichtą opracował do druku rękopisy Dziennika Władysława Konopczyńskiego (wydane w 2016), a we współpracy z Jackiem Emilem Szczepańskim rękopisy Dziennika Stanisława Srokowskiego (wydane w 2021).

Został wybrany na członka Polskiego Towarzystwa Historycznego i Towarzystwa Historiograficznego. Jest współpracownikiem miesięcznika Wpis, w którym regularnie publikuje.

Publikacje

Monografie

• Władysław Konopczyński. Historyk i polityk II Rzeczypospolitej (1880–1952), Warszawa: „Ad Astra” 1999.
• Żywoty biskupów krakowskich, Kraków: „Unum” 2000.
• Feliks Koneczny (1862–1949). Życie i działalność, Warszawa: „Ad Astra” 2001.
• Moszyńscy: studium z dziejów łoniowskiej linii rodu w XIX wieku, Kraków: Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska 2006.
• Stanisław Kutrzeba (1876–1946). Biografia naukowa i polityczna, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2011.
• Władysław Konopczyński (1880–1952). Człowiek i dzieło, Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej 2017.
• Wacław Tokarz 1873-1937: historyk walk o niepodległość, Kraków: Księgarnia Akademicka 2018.
• Wiktor Bazielich (1892–1963). Historyk Starego Sącza, Stary Sącz: Powiatowa i Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna im. Wiktora Bazielicha w Starym Sączu 2019.
• Adam Vetulani (1901–1976). Historyk prawa polskiego i kanoniczego, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2023.
• W walce o niepodległość Polski i prawa kobiet. Biografia Wandy Pełczyńskiej, Instytut Pileckiego, Warszawa 2023.

Redakcja

• Przeszłość we współczesnej narracji kulturowej: studia i szkice kulturoznawcze, t. 1, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2011.
• Władysław Konopczyński, O wartość naszej spuścizny dziejowej: wybór pism, Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej 2009.
• Przeszłość we współczesnej narracji kulturowej: studia i szkice kulturoznawcze, t. 3, wraz z Pawłem Plichtą, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2012.

Opracowania źródeł

• Władysław Konopczyński, Dziennik 1918–1921, wraz z Pawłem Plichtą, Warszawa-Kraków 2016.
• Stanisław Srokowski, Dziennik 1939–1944, wraz z Jackiem Emilem Szczepańskim, Warszawa: Instytut Pileckiego 2021.
• Władysław Konopczyński, Dziennik 1922–1926, wraz z Pawłem Plichtą, Warszawa 2021.

Artykuły

• Feliks Koneczny, studioso della storia della Russia e dell'Europa Orientale, „Organon”, t. 32, 2003, s. 71–92.
• Studium z dziejów Liceum i Gimnazjum św. Anny w Krakowie, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, R. 54: 2009, nr 1, s. 35–77.
• (wstęp) Władysław Konopczyński, Polscy pisarze polityczni XVIII wieku, Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej 2012.
• Władysław Konopczyński w polityce II Rzeczypospolitej, „Dzieje Najnowsze”, R. 48: 2016, nr 4, s. 33–63.
• Political activity of Stanisław Kutrzeba in 1945, „Práce z dějin Akademie věd”, R. 8: 2016, nr 2, s. 225–244.
• The discrimination of Władysław Konopczyński in the people's Republic of Poland, „Acta Poloniae Historica”, t. 114, 2016, s. 159–189.
• Krakowskie lata Wacława Tokarza. W: Wacław Tokarz (1873–1937). Z Legionów Polskich na Uniwersytet Warszawski, pod red. T. P. Rutkowskiego i T. Siewierskiego, Warszawa 2017, s. 16–67.
• Działalność Władysława Konopczyńskiego w Polskim Towarzystwie Historycznym (1913-1939), „Kwartalnik Historyczny”, R. 124: 2017, z. 1, s. 43–77.

Publicystyka

• Pan Bóg celem najważniejszym w każdej sferze ludzkiego życia. W: Chluba i zguba. Antologia najnowszej publicystyki patriotycznej, Kraków: Wydawnictwo Biały Kruk 2020.

Uwagi

1. ↑ Właśc. Piotr Wacław Biliński.

Przypisy

1. ↑ a b c Noty o autorach. W: Nowodworek z pamięci. Uczniowie, absolwenci i nauczyciele we wspomnieniach, biografiach i anegdotach. Wojciech Strokowski (opracowanie redakcyjne). T. 2. Kraków: Wydawnictwo Fall, I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, 2021, s. 488.
2. ↑ a b Prof. dr hab. Piotr Biliński, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB)  .
3. ↑ Prezydent Andrzej Duda wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl. .
4. ↑ Pracownicy Archiwum UJ. archiwum.uj.edu.pl
5. ↑ a b Adam Vetulani (1901–1976). Historyk prawa polskiego i kanoniczego. wuj.pl, 2023. . .
6. ↑ a b Promocja książki prof. Piotra Bilińskiego o Adamie Vetulanim. uj.edu.pl, grudzień 2023. . .
7. ↑ Miesięcznik Wpis, „Miesięcznik Kulturalny "Wiara, Patriotyzm i Sztuka".” (4/126), 20 kwietnia 2021 .brak strony (czasopismo)

Bibliografia

• Prof. dr hab. Piotr Biliński, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB)  .
• Publikacje Piotra Bilińskiego w katalogu Biblioteki Narodowej

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000071457236
• VIAF: 10780519
• LCCN: n00035083
• GND: 12448431X
• SUDOC: 171870271
• NKC: ola2008455808
• NTA: 317258729
• PLWABN: 9810639453805606
• NUKAT: n97084344

Identyfikatory zewnętrzne:

• identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (starej): 104011