Pilar Lorengar
W dzisiejszym świecie Pilar Lorengar stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu ludzi z różnych środowisk i kultur. Od momentu pojawienia się Pilar Lorengar przykuł uwagę wielu ekspertów i entuzjastów, którzy poświęcili czas i wysiłek na badanie jego różnych aspektów i konsekwencji. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Pilar Lorengar, badając jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na współczesne społeczeństwo. W następujący sposób przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na codzienne życie milionów ludzi na całym świecie. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym badaniu Pilar Lorengar!
 Popiersie Pilar Lorengar, Saragossa | |
| Imię i nazwisko |
Pilar Lorenza García |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Pilar Lorengar, właśc. Pilar Lorenza García[1][2] (ur. 16 stycznia 1928 w Saragossie[1][2][3], zm. 2 czerwca 1996 w Berlinie[1][2]) – hiszpańska śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys
Studiowała u Angeles Ottein w Madrycie[1][2]. Zadebiutowała jako śpiewaczka w 1949 roku w mezzosopranowej roli w zarzueli[1][2][3]. W 1951 roku wygrała konkurs wokalny w Madrycie[3]. Stopniowo przekształciła swój głos w sopran, w 1955 roku zadebiutowała jako śpiewaczka operowa na festiwalu w Aix-en-Provence rolą Cherubina w Weselu Figara[1][2]. W tym samym roku po raz pierwszy wystąpiła w Stanach Zjednoczonych[1][3]. Od 1956 roku występowała na festiwalu operowym w Glyndebourne, gdzie wykonywała role Paminy w Czarodziejskim flecie i Hrabiny w Weselu Figara[3]. W 1966 roku debiutowała na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[1][3]. Śpiewała także m.in. w Opéra de Paris, Covent Garden Theatre w Londynie i Operze Wiedeńskiej[3]. Od 1959 roku była członkiem zespołu Deutsche Oper w Berlinie Zachodnim[3], w 1963 roku otrzymała tytuł Kammersängerin[1]. W 1990 roku tytułową rolą w Tosce pożegnała się ze sceną[1].
Do jej ról popisowych należały Fiordiligi w Così fan tutte, Donna Elwira w Don Giovannim, Cherubin w Weselu Figara, Mimi w Cyganerii, Violetta w Traviacie, Nedda w Pajacach[3]. W 1965 roku została odznaczona Orderem Izabeli Katolickiej[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2183. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 287. ISBN 978-0-19-533765-5.
- ↑ a b c d e f g h i Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 40. ISBN 83-224-0334-8.