Piet Dankert

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Piet Dankert, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Ważne jest, aby zrozumieć znaczenie Piet Dankert w naszym życiu i wpływ, jaki może mieć na nasze codzienne życie. W tym artykule omówimy różne aspekty związane z Piet Dankert, od jego historii po obecne znaczenie. Przeanalizujemy także opinie ekspertów na ten temat i różne punkty widzenia, jakie istnieją w tej sprawie. Mamy nadzieję, że ten artykuł daje szerszy wgląd w Piet Dankert i pomaga zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Bez zbędnych ceregieli zacznijmy zagłębiać się w fascynujący świat Piet Dankert.

Piet Dankert
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1934
Stiens

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 2003
Perpignan

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres

od 19 stycznia 1982
do 23 lipca 1984

Przynależność polityczna

Partia Europejskich Socjalistów

Poprzednik

Simone Veil

Następca

Pierre Pflimlin

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Komandor Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Rycerz Orderu Oranje-Nassau (Holandia)

Pieter (Piet) Dankert (ur. 8 stycznia 1934 w Stiens, zm. 21 czerwca 2003 w Perpignan[1]) – holenderski polityk i nauczyciel, poseł do Tweede Kamer, eurodeputowany, przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 1982–1984.

Życiorys

Podjął nieukończone studia politologiczne na Universiteit van Amsterdam, później kształcił się w szkole dla nauczycieli. Pracował jako nauczyciel i w laburzystowskim instytucie Koos Vorrink Instituut, którym później przez kilka lat kierował. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Pracy. Od 1965 do 1971 był sekretarzem partii ds. międzynarodowych. Od 1986 do 1981 zasiadał w Tweede Kamer, niższej izbie Stanów Generalnych. Był m.in. członkiem komisji spraw zagranicznych oraz obrony[1].

W 1977 został posłem do Parlamentu Europejskiego. Po wprowadzeniu wyborów powszechnych uzyskiwał mandat w 1979, 1984 i 1989. Od stycznia 1982 do lipca 1984 pełnił funkcję przewodniczącego PE I kadencji[2]. Złożył mandat kilka miesięcy po wyborach w 1989 w związku z powołaniem na sekretarza stanu w resorcie spraw zagranicznych odpowiedzialnego za integrację europejską w gabinecie kierowanym przez Ruuda Lubbersa. Stanowisko to zajmował do 1994[1]. Od tegoż roku do 1999 ponownie był eurodeputowanym[2].

Odznaczony Orderem Oranje-Nassau klasy V (1980), III (1988) i II (1994)[1].

Przypisy