Hans-Gert Pöttering

Hans-Gert Pöttering

Data i miejsce urodzenia	15 września 1945 Bersenbrück
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres	od 16 stycznia 2007 do 13 lipca 2009
Przynależność polityczna	Europejska Partia Ludowa
Poprzednik	Josep Borrell
Następca	Jerzy Buzek
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans-Gert Pöttering (ur. 15 września 1945 w Bersenbrücku) – niemiecki polityk, w latach 1979–2014 europoseł I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, w latach 2007–2009 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.

Studiował prawo, politologię i historię na Uniwersytecie w Bonn, Uniwersytecie w Genewie oraz na Columbia University w Nowym Jorku. W 1974 uzyskał stopień naukowy doktora, dwa lata później zdał państwowy egzamin prawniczy drugiego stopnia. W drugiej połowie lat 70. był pracownikiem naukowym, w 1989 został starszym asystentem na Uniwersytecie w Osnabrücku, a w 1995 profesorem honorowym.

W latach 1974–1980 pełnił funkcję rzecznika ds. polityki europejskiej w Junge Union, organizacji młodzieżowej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Od 1990 przewodniczy CDU w powiecie Osnabrück. W latach 1981–1991 stał na czele regionu ruchu Europa-Union w Dolnej Saksonii. W 1999 zasiadł w ścisłych władzach niemieckiej chadecji.

W 1979 po raz pierwszy został wybrany do Parlamentu Europejskiego. Mandat eurodeputowanego odnawiał w kolejnych wyborach w 1984, 1989, 1994, 1999 i 2004.

Od 1992 do 1992 przewodniczył Podkomisji ds. Bezpieczeństwa i Rozbrojenia. W latach 1999–2007 stał na czele grupy Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów. Od 16 stycznia 2007 do końca VI kadencji (tj. do 13 lipca 2009) był przewodniczącym Europarlamentu. W 2008 publicznie wezwał uczestników Letnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie do protestów podczas zawodów przeciwko łamaniu przez Chiny praw człowieka w Tybecie^[1]. Sam z tego powodu nie wziął udziału w ceremonii otwarcia.

W wyborach w 2009 Hans-Gert Pöttering po raz siódmy z rzędu uzyskał mandat europosła. W VII kadencji został członkiem Komisji Spraw Zagranicznych. Nie ubiegał się o ponowny wybór w 2014. W grudniu 2009 został wybrany na przewodniczącego Fundacji Konrada Adenauera^[2]. Funkcję tę sprawował w latach 2010–2017.

Zamieszkał w Bad Iburg w powiecie Osnabrück. Jest katolikiem, ma dwóch synów.

• Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2002)
• Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2009)
• Wielka Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii
• Wielka Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii (2002)^[3]
• Wielki Order Królowej Jeleny (Chorwacja, 2006)^[4]
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy (Estonia, 2013)
• Komandor Legii Honorowej (Francja, 2009)^[3]
• Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2013)
• Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, 2009)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2011)^[5]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Portugalia, 2009)^[6]
• Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy (Ukraina, 2008)^[7]
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Watykan)^[3]
• Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2007)
• Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego (2007)^[8] i Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (2008)
• Tytuł honorowego obywatela Opola (2014)^[9]

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. .
• Curriculum vitae na stronie prywatnej. . (niem.).