Pawieł Daciuk

Pawieł Daciuk

Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1978 Jekaterynburg
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik (center)
Uchwyt	lewy
Informacje klubowe
Klub	Awtomobilist Jekaterynburg
Numer w klubie	13
Draft	NHL 1998, numer: 171 (6 runda) Detroit Red Wings
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Pawieł Walerjewicz Daciuk, ros. Павел Валерьевич Дацюк (ur. 20 lipca 1978 w Swierdłowsku) – rosyjski hokeista, reprezentant Rosji, pięciokrotny olimpijczyk.

Wychowanek klubu Dinamo-Eniergija Jekaterynburg. Na początku swojej zawodowej kariery grał w rosyjskich klubach. Został wybrany przez Detroit Red Wings w drafcie do NHL w 1998 z numerem 171 w 6. rundzie. Skauci tego klubu byli pod wrażeniem umiejętności technicznych zawodnika, lecz obawiali się, że jego niewielki wzrost i waga oraz brak siły fizycznej uniemożliwią mu skuteczną grę w NHL. Okazało się, że Daciuk poprawił swoje warunki fizyczne i na sezon 2001/02 przyjechał do Detroit. Wcześniej, grał w zespołach z Jekaterynburg i Kazania w superlidze rosyjskiej.

Gdy Daciuk zaczynał grę w Detroit jego kolegami z drużyny, i zarazem mentorami, byli, między innymi, legenda rosyjskiego hokeja Igor Łarionow, kapitan Red Wings Steve Yzerman czy rosyjska supergwiazda Siergiej Fiodorow, którzy pomagali mu stawiać pierwsze kroki na amerykańskich lodowiskach. W swoim pierwszym sezonie grał w jednej linii z Brettem Hullem i Boydem Devereaux i nie uzbierał zbyt dużo punktów. Długość sezonu w NHL i intensywność gry spowodowały, że przed końcem sezonu zasadniczego Daciuk dostał kilka meczów przerwy na odpoczynek przed play-off. W pochodzie po Puchar Stanleya Daciuk dołożył od siebie trzy bramki i trzy asysty. Oprócz tego sukcesu Daciuk był częścią reprezentacji olimpijskiej w Salt Lake City, gdzie Rosjanie zdobyli brązowy medal.

Oczekiwania w stosunku do Rosjanina rosły, szczególnie że do klubu dołączył kolejny świetnie zapowiadający się prospekt z Europy – Henrik Zetterberg. Szwed zastąpił Devereaux w linii Daciuka i Hulla, w wyniku czego powstała linia nazywana Dwóch dzieciaków i stary pryk (ang. Two Kids and an Old Goat). Daciuk rozegrał tylko 64 spotkania z powodu kontuzji kolana, lecz skończył sezon zasadniczy z 51 punktami. W play-off zagrał jednak ponownie poniżej oczekiwań, podobnie jak reszta drużyny. Wings przegrali cztery mecze z rzędu z Anaheim Mighty Ducks i odpadli w pierwszej rundzie.

Odejście Fiedorowa latem 2003 roku pozwoliły Daciukowi rozwinąć skrzydła, gdyż zaczął otrzymywać więcej czasu na lodzie. W sezonie 2003/04 wystąpił w Meczu Gwiazd NHL i zdobył w sumie 68 punktów. W play-off jednak znowu nie poszło mu najlepiej i w 12 meczach zapisał na swoim koncie tylko 6 asyst. Wings odpadli w drugiej rundzie. Po tym sezonie Daciuk był ograniczonym wolnym agentem a klubowi nie udało się dojść z młodym graczem do porozumienia, mimo zapewnień agenta Rosjanina o jego chęci pozostania w Detroit. Podczas lokautu w NHL Daciuk wrócił do Rosji, gdzie grał w zespole HC Dinamo Moskwa. 4 września 2005 roku Daciuk podpisał roczny kontrakt z Awangardem Omsk a Dynamo wyrównało ofertę dwa dni później. 19 września komisja arbitrażowa ligi rosyjskiej miała zadecydował który klub ma prawa do zawodnika. Tego samego dnia Daciuk zgodził się na dwuletni kontrakt z Red Wings wart 7.8 miliona dolarów.

W sezonie 2005/06 Daciuk pobił swój rekord punktowy w NHL, zdobywając w 75 meczach 87 oczek (28 bramek i 59 asyst). Ten sam wynik powtórzył rok później, strzelając jedną bramkę mniej i asystując jeden raz więcej. Ponieważ na ławce kar spędził tylko 22 minuty a jego zachowanie na lodzie było nienaganne otrzymał też Lady Byng Trophy. Podobnie jak z punktami, wyczyn ten powtórzył sezon później. Dzięki swojej dobrej grze dostał się do składu rosyjskiej drużyny narodowej na igrzyska olimpijskie w Turynie.

Red Wings ponownie jednak zawiedli w play-off, odpadając w 1. rundzie. W pięciu meczach Daciuk zaliczył tylko 3 asysty, przez co podniosło się dużo głosów krytyki w jego stronę, mówiących że nie jest on kompletnym graczem, gdyż nie jest sobie w stanie poradzić w play-off. Działo się to mimo nowych przepisów wprowadzonych przez NHL, które miały faworyzować mniejszych, lecz bardziej finezyjnych graczy.

Daciuk stawał się nieograniczonym wolnym agentem po sezonie 2006/07 i przez prawie cały ten sezon trwały z nim rozmowy w sprawie nowego kontraktu. W końcu, 6 kwietnia 2007 roku podano do wiadomości, że Rosjanin zostanie w Detroit przez najbliższe siedem lat, będąc związanym kontraktem o wartości 46.9 miliona dolarów. Wiedząc, że jego gra stoi na bardzo wysokim poziomie, wiele ludzi cały czas wątpiło jednak w jego umiejętność przygotowania się do play-off i dla nich kontrakt ten wydawał się trochę przesadzony. Sam Daciuk jednak zmienił ich pogląd, gdy w 18 meczach play-off zdobył po 8 bramek i asyst, będąc jednym z najlepszych zawodników Red Wings w całych rozgrywkach. Skrzydła odpadły jednak z play-off w Finale Konferencji, przegrywając z Anaheim Ducks, którzy ostatecznie sięgnęli po Puchar.

W sezonie 2006/07, jako pierwszy zawodnik, grał nowym kijem firmy RBK, który posiada dziury w trzonie, dzięki czemu jest bardziej aerodynamiczny. Kij nazwany 9KO przypadł Rosjaninowi do gustu.

Od września 2012 do stycznia 2013 na okres lokautu w sezonie NHL (2012/2013) związał się kontraktem z klubem CSKA Moskwa (wraz z nim do zespołu trafił bramkarz Ilja Bryzgałow)^[1].

W czerwcu 2013 przedłużył o trzy lata kontrakt z klubem Red Wings^[2][3]. W czerwcu 2016 zdecydował się opuścić Detroit Red Wings deklarując zamiar powrotu do Rosji^[4]. Pod koniec czerwca 2016 jego prawa zawodnicze nabył klub Arizona Coyotes^[5].

Na początku lipca 2016 Daciuk został zawodnikiem SKA Sankt Petersburg w lidze KHL, podpisując dwuletni kontrakt^[6]. W czerwcu 2019 przeszedł do Awtomobilista Jekaterynburg, podpisując roczny kontrakt i tym samym po niemalże 20 latach ponownie został zawodnikiem klubu w swoim rodzinnym mieście^[7]. W lipcu 2020 przedłużył kontrakt o rok^[8].

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata 2001, 2003, 2005, 2010, 2012, 2016, 2018, zimowych igrzysk olimpijskich 2002, 2006, 2010, 2014, Pucharu Świata 2004, 2016. W ramach ekipy olimpijskich sportowców z Rosji brał udział w turnieju zimowych igrzysk olimpijskich 2018.

Rok	Drużyna	Turniej	Wynik	M	G	A	Pkt	Min
2001	Rosja	WC	6	7	0	4	4	0
2002	Rosja	Oly		6	1	2	3	0
2003	Rosja	WC	7	7	1	4	5	0
2004	Rosja	WCH	5	4	1	0	1	0
2005	Rosja	WC		9	3	4	7	0
2006	Rosja	Oly	4	8	1	7	8	10
2010	Rosja	Oly	6	4	1	2	3	2
2010	Rosja	WC		6	6	1	7	0
2012	Rosja	WC		10	3	4	7	2
2014	Rosja	Oly	5	5	2	4	6	0
2016	Rosja	WC		10	1	10	11	0
2016	Rosja	WCH	3	2	0	2	2	0
Seniorskie razem				78	20	44	64	14

Reprezentacyjne

• Brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2002
• Brązowy medal mistrzostw świata: 2005
• Złoty medal mistrzostw świata: 2012
• Brązowy medal mistrzostw świata: 2016
• Złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2018

Klubowe

• Puchar Stanleya – mistrzostwo NHL: 2002, 2008 z Detroit Red Wings
• Złoty medal mistrzostw Rosji: 2005 z Dinamem Moskwa, 2017 ze SKA
• Puchar Gagarina – mistrzostwo KHL: 2017 ze SKA
• Puchar Kontynentu: 2018 ze SKA
• Brązowy medal mistrzostw Rosji: 2018, 2019 ze SKA

Indywidualne

• Superliga rosyjska w hokeju na lodzie (2004/2005):
  • Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) rundy zasadniczej
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli
  • Nagroda Mistrz Play-off: 8 punktów (6 goli i 2 asysty) w 10 meczach
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu)
• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2005:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/− turnieju: +8 (ex aequo)
• Lady Byng Memorial Trophy: 2006, 2007, 2008, 2009
• Frank J. Selke Trophy: 2008, 2009, 2010
• Trofeum Charłamowa dla najlepszego rosyjskiego zawodnika sezonu w lidze NHL: 2011
• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2010/Elita:
  • Skład gwiazd turnieju
• KHL (2012/2013):
  • Mecz Gwiazd KHL^[9]
• Channel One Cup 2012:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 3 gole
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 5 asyst
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 3 punkty
  • Skład gwiazd turnieju
• Euro Hockey Tour 2012/2013:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów całego cyklu: 5 asyst
• NHL (2012/2013):
  • Trofeum Charłamowa^[10]
• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2016/Elita:
  • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 10 asyst^[11]
• Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – turniej mężczyzn:
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 6 asyst^[12]
  • Drugie miejsce w klasyfikacji +/− turnieju: +8^[13]
  • Skład gwiazd turnieju^[14]
• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2018/Elita:
  • Szóste miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 8 asyst^[15]
  • Jeden z trzech najlepszych zawodników reprezentacji w turnieju^[16]
• KHL (2017/2018)^[17][18]:
  • Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana i ambasadora gry w hokeja)
• Nagroda Syrius (nagroda specjalna dla zawodnika, który zdobył cztery trofea mistrzostwo olimpijskie, mistrzostwo świata, Puchar Stanleya i Puchar Gagarina)
• KHL (2020/2021):
  • Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana i ambasadora gry w hokeja)
  • Nagroda Bezcennej Ligi dla zawodnika

Wyróżnienia

• Zasłużony Mistrz Sportu Rosji w hokeju na lodzie: 2002, 2012
• Triple Gold Club: 25 lutego 2018^[19]

Odznaczenie

• Order Przyjaźni (27 lutego 2018)^[20]

• Pawieł Daciuk w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Pawieł Daciuk w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
• Pawieł Daciuk w bazie NHL (ang.)
• Pawieł Daciuk w bazie KHL (ros.)