NHL (2010/2011)

NHL 2010/2011

2009/2010 2011/2012
Szczegóły
Państwo	Stany Zjednoczone  Kanada
Liczba zespołów	30
Runda zasadnicza
Termin	7 października 2010 – 10 kwietnia 2011
Liczba kolejek	82
Liczba meczów	1230
Liczba bramek	6780
Zwycięzca	Konferencja Zachodnia: Vancouver Canucks Konferencja Wschodnia: Boston Bruins
Najskuteczniejszy zawodnik	Daniel Sedin (Vancouver Canucks)
Runda finałowa
Liczba meczów	89
Bramki	499
Zwycięzca	Boston Bruins
2. miejsce	Vancouver Canucks
MVP	Tim Thomas (Boston Bruins)
Najskuteczniejszy zawodnik	David Krejčí (Boston Bruins)

Sezon NHL 2010/2011 – 93. sezon ligi National Hockey League, a sto pierwszy wliczając prekursora ligi National Hockey Association. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 7 października 2010 roku. W tym dniu odbyło się pięć spotkań, w tym konfrontacja drużyn: Colorado Avalanche oraz obrońcą tytułu mistrzowskiego Chicago Blackhawks. Po raz czwarty rozegrane zostały również mecze otwierające sezon w Europie. Rozegrane zostaną one w dniach 7–10 października w trzech miastach: Helsinkach, Sztokholmie oraz w Pradze^[1][2]. 30 stycznia 2011 roku w domowej hali Carolina Hurricanes – RBC Center odbył się 58. mecz gwiazd^[3]. Sezon zasadniczy zakończył się 10 kwietnia 2011 roku. Trzy dni później rozegrany został pierwszy mecz playoff. Ta faza sezonu pierwotnie miała się zakończyć najpóźniej 17 czerwca^[4], jednak w ostatecznym terminarzu Finału Pucharu Stanleya zaplanowano ewentualny siódmy mecz 15 czerwca 2011^[5].

 Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2010.

W dniach 25–26 czerwca 2010 roku w znajdującej się w mieście Los Angeles, hali Staples Center^[6] odbył się czterdziesty ósmy w historii draft, którym to drużyny występujące w lidze NHL mogły wybrać młodych, perspektywicznych zawodników. Z numerem pierwszym wybranym został Kanadyjczyk Taylor Hall, pochodzący z klubu Windsor Spitfires, lewoskrzydłowy ten został wybrany przez drużynę Edmonton Oilers. Łącznie zostało wybranych 210 graczy z 12 państw: 99 z Kanady, 59 ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Rosji, Finlandii, Czech, Niemiec, Słowacji, Szwajcarii, Danii, Łotwy, Norwegii. Po raz pierwszy w historii w pierwszej rundzie draftu wybrano jedenaście Amerykanów, co jest rekordem tej nacji^[7].

W pierwszej trójce draftu znaleźli się również: kanadyjski center Tyler Seguin, który przeszedł do Boston Bruins. Trzecim zawodnikiem draftu był jego rodak, obrońca – Erik Gudbranson, który przeszedł do Florida Panthers.

Sześć drużyn grających na co dzień w lidze NHL rozegrała siedem spotkań z drużynami z lig europejskich. Dwa z nich rozegrano pod nazwą Compuware NHL Premiere Challenge. Spotkania te rozegrane zostały w dniach 2–6 października. Drużyny NHL zwyciężyły w 6 z 7 spotkań. Jedyny tryumf drużyny europejskiej to zwycięstwo SKA Sankt Petersburg z meczu z Carolina Hurricanes^[8][9].

Data	Hala	Drużyna europejska	Drużyna NHL	Wynik
2 października	SAP Arena, Mannheim	Adler	Sharks	2:3 (SO)
2 października	The Odyssey, Belfast	Giants Select	Bruins	1:5
4 października	Pałac Lodowy, Petersburg	SKA	Hurricanes	5:3
4 października	Tampereen jäähalli, Tampere	Ilves	Wild	1:5
5 października	Tipsport Arena, Liberec	Bílí Tygři	Bruins	1:7
5 października	Malmö Arena, Malmö	Redhawks	Blue Jackets	1:4
6 października	Arēna Rīga, Riga	Dinamo Ryga	Coyotes	1:3

Każda z 30 drużyn rozegra 82 meczów sezonu zasadniczego (24 meczów z drużynami z tej samej dywizji, 40 meczów z drużynami z pozostałych dywizji tej samej konferencji oraz 15 meczów z drużynami opozycyjnej konferencji^[10]) w ciągu 7 miesięcy od 7 października do 10 kwietnia 2011.

Pomiędzy 27, a 31 stycznia nie odbędzie się żaden mecz ligi z powodu odbywającego się 30 stycznia 2011 roku odbędzie się 58. mecz gwiazd. 1 stycznia 2011 roku odbyła się czwarta edycja NHL Winter Classic. Mecz rozegrany został na stadionie Heinz Field w Pittsburghu^[8]. W spotkaniu tym uczestniczyły drużyny Washington Capitals oraz Pittsburgh Penguins. Dla drużyny Pingwinów był to drugi występ w meczu na otwartym stadionie. Zwycięzcą została drużyna Stołecznych 3:1. 20 lutego 2011 odbył się drugi mecz na otwartym stadionie w tym sezonie. Na McMahon Stadium drużyny Montreal Canadiens oraz Calgary Flames rozegrały mecz pod nazwą Heritage Classic. Było to drugie spotkanie w Kanadzie poza halą. Prekursora późniejszego Winter Classic^[11]. Zwyciężyła drużyna gospodarzy 4:0^[12]

Konferencja Wschodnia Dywizja Atlantycka Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Philadelphia Flyers 82 47 23 12 259-223 +36 106 2 Pittsburgh Penguins 82 49 25 8 238-199 +39 106 3 New York Rangers 82 44 33 5 233-198 +35 93 4 New Jersey Devils 82 38 39 5 174-209 -35 81 5 New York Islanders 82 30 39 13 229-264 -35 73 Dywizja Północno-wschodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Boston Bruins 82 46 25 11 246-195 +51 103 2 Montreal Canadiens 82 44 30 8 216-209 +7 96 3 Buffalo Sabres 82 43 29 10 245-229 +16 96 4 Toronto Maple Leafs 82 37 34 11 218-251 -33 85 5 Ottawa Senators 82 32 40 10 192-250 -58 74 Dywizja Południowo-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Washington Capitals 82 48 23 11 224-197 +27 107 2 Tampa Bay Lightning 82 46 25 11 247-240 +7 103 3 Carolina Hurricanes 82 40 31 11 236-239 -3 91 4 Atlanta Thrashers 82 34 36 12 223-269 -46 80 5 Florida Panthers 82 30 40 12 195-229 -34 72

Konferencja Zachodnia Dywizja Centralna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Detroit Red Wings 82 47 25 10 261-241 +20 104 2 Nashville Predators 82 44 27 11 219-194 +25 99 3 Chicago Blackhawks 82 44 29 9 258-225 +33 97 4 St. Louis Blues 82 38 33 11 240-234 +6 87 5 Columbus Blue Jackets 82 34 35 13 215-258 -43 81 Dywizja Północno-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Vancouver Canucks 82 54 19 9 262-185 +77 117 2 Calgary Flames 82 41 29 12 250-237 +13 94 3 Minnesota Wild 82 39 35 8 206-233 -27 86 4 Colorado Avalanche 82 30 44 8 227-288 -61 68 5 Edmonton Oilers 82 25 45 12 193-269 -76 62 Dywizja Pacyficzna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 San Jose Sharks 82 48 25 9 248-213 +35 105 2 Anaheim Ducks 82 47 30 5 239-235 +4 99 3 Phoenix Coyotes 82 43 26 13 231-226 +5 99 4 Los Angeles Kings 82 46 30 6 219-198 +21 98 5 Dallas Stars 82 42 29 11 227-233 -6 95

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, OT – porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = lider dywizji,     = awans do playoff

Statystyki zaktualizowane po wszystkich 1230 meczach:

Zawodnicy z pola^[13]:

Gole		Asysty		Punkty		+/−
Corey Perry	50	Henrik Sedin	75	Daniel Sedin	104	Zdeno Chára	33
Steven Stamkos	45	Martin St. Louis	68	Martin St. Louis	99	David Backes	32
Jarome Iginla	43	Daniel Sedin	63	Corey Perry	98	Kevin Bieksa	32
Daniel Sedin	41	Ryan Getzlaf	57	Daniel Sedin	94	Toni Lydman	32
Ryan Kesler	41	Henrik Zetterberg	56	Steven Stamkos	91	Andrej Meszároš	30

Bramkarze^[14]:

Obrony (w %)		GAA[15]		Shutouty		Zwycięstwa
Tim Thomas	.938	Tim Thomas	2.00	Henrik Lundqvist	11	Roberto Luongo	38
Pekka Rinne	.930	Roberto Luongo	2.11	Tim Thomas	9	Carey Price	38
Roberto Luongo	.928	Pekka Rinne	2.12	Carey Price	8	Jimmy Howard	37
Jonas Hiller	.924	Jonathan Quick	2.24	Ilja Bryzgałow	7	Miikka Kiprusoff	37
Carey Price	.923	Henrik Lundqvist	2.28	Jaroslav Halák	7	Cam Ward	37

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie playoff. Drużyna Vancouver Canucks zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 117 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Philadelphia Flyers, Boston Bruins, Washington Capitals, Detroit Red Wings oraz San Jose Sharks.

1. Washington Capitals – mistrz dywizji południowo-zachodniej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym oraz 107 punktów.
2. Philadelphia Flyers – mistrz dywizji atlantyckiej, 106 punktów
3. Boston Bruins – mistrz dywizji północno-wschodniej, 103 punkty
4. Pittsburgh Penguins – 106 punktów (49 zwycięstw)
5. Tampa Bay Lightning – 103 punkty (46 zwycięstwa)
6. Montreal Canadiens – 96 punktów (44 zwycięstwa)
7. Buffalo Sabres – 96 punktów (43 zwycięstw)
8. New York Rangers – 93 punkty (44 zwycięstw)

1. Vancouver Canucks – mistrz dywizji północno-zachodniej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy oraz 117 punktów.
2. San Jose Sharks – mistrz dywizji pacyficznej, 105 punktów
3. Detroit Red Wings – mistrz dywizji centralnej, 104 punktów
4. Anaheim Ducks – 99 punktów (47 zwycięstw)
5. Nashville Predators – 99 punktów (44 zwycięstwa)
6. Phoenix Coyotes – 99 punktów (43 zwycięstwa)
7. Los Angeles Kings – 98 punktów (46 zwycięstw)
8. Chicago Blackhawks – 97 punktów (44 zwycięstwa)

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Vancouver Canucks) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

Nagroda	Zawodnik	Drużyna
Art Ross Memorial Trophy	Daniel Sedin	Vancouver Canucks
Bill Masterton Memorial Trophy	Ian Laperriere	Philadelphia Flyers
Calder Memorial Trophy	Jeff Skinner	Carolina Hurricanes
Conn Smythe Trophy	Tim Thomas	Boston Bruins
Frank J. Selke Trophy	Ryan Kesler	Vancouver Canucks
Hart Memorial Trophy	Corey Perry	Anaheim Ducks
Jack Adams Award	Dan Bylsma	Pittsburgh Penguins
James Norris Memorial Trophy	Nicklas Lidstrom	Detroit Red Wings
King Clancy Memorial Trophy	Doug Weight	New York Islanders
Lady Byng Memorial Trophy	Martin St. Louis	Tampa Bay Lightning
Lester B. Pearson Award	Dan Bylsma	Pittsburgh Penguins
Lester Patrick Trophy	Mark Johnson Jeff Sauer Bob Pulford Toni Rossi
Maurice ‘Rocket’ Richard Trophy	Corey Perry	Anaheim Ducks
NHL Plus/Minus Award	Zdeno Chára	Boston Bruins
Roger Crozier Saving Grace Award	Tim Thomas	Boston Bruins
Vezina Trophy	Tim Thomas	Boston Bruins
William M. Jennings Trophy	Roberto Luongo Cory Schneider	Vancouver Canucks
Ted Lindsay Award	Daniel Sedin	Vancouver Canucks
Presidents’ Trophy		Vancouver Canucks
Prince of Wales Trophy		Boston Bruins
Clarence S. Campbell Bowl		Vancouver Canucks
Puchar Stanleya		Boston Bruins

• Oficjalna strona NHL
• Polskie forum NHL. enhl.pl. .