Panteon Polski
Z pewnością słyszałeś o Panteon Polski więcej niż raz, ponieważ jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach sprawiły, że stał się on tematem ogólnego zainteresowania. Od momentu pojawienia się Panteon Polski przyciąga uwagę badaczy, profesjonalistów i entuzjastów, którzy nieustannie starają się dowiedzieć więcej o jego pochodzeniu, ewolucji i skutkach. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Panteon Polski, od jego pochodzenia po obecny status, w celu lepszego zrozumienia jego wpływu i zasięgu w naszym społeczeństwie.
| Częstotliwość |
co dwa tygodnie |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
ul. Zielona I. 7, |
| Wydawca |
Związek Legionistów Polskich we Lwowie |
| Pierwszy numer | |
| Redaktor naczelny |
Marian Heizler |
Panteon Polski – polski dwutygodnik wydawany w II Rzeczypospolitej.
Pismo było wydawane we Lwowie, a swoim zasięgiem obejmowało miasta Lwów, Stanisławów, Tarnopol.
Podtytuł czasopisma brzmiał „Dwutygodnik ilustrowany poświęcony pamięci i czci poległych o niepodległość Polski wraz z kroniką czynów żołnierza polskiego w latach 1914–1921”. W wydaniach „Panteonu Polskiego” opisywano życiorysy poległych żołnierzy, walczących w I wojnie światowej (1914-1918) oraz podczas wojny polsko-ukraińskiej i wojny polsko-bolszewickiej (1918-1921).
Wydawcą czasopisma był Zarząd Okręgu Związku Legionistów Polskich we Lwowie[1]. Czasopismo ukazywało się pierwszego i piętnastego dnia każdego miesiąca. Cenę numeru ustalono na 60 gr. Deklarowano, że dochód ze sprzedaży miał być przekazywany na budowę Domu Legionistów we Lwowie.
Redaktorami czasopisma byli Jan Rogowski[2], Zygmunt Zygmuntowicz.
Przypisy
- ↑ Wstęp. „Panteon Polski”, s. 1, Nr 1 z 1 listopada 1924.
- ↑ Załoga Szkoły Kadeckiej w czasie walk o Lwów. „Panteon Polski”, s. 1, 13-14, Nr 16 (20) z 1 listopada 1920.