W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu Otowice, postaci, która pozostawiła niezatarty ślad w historii ludzkości. Od jego skromnych początków po drogę do sławy – zagłębimy się w najbardziej intymne szczegóły jego kariery. Oprócz tego przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo i jego trwałe dziedzictwo. Otowice był źródłem inspiracji dla wielu osób i mamy nadzieję, że w tym artykule rzucimy światło na jego życie i znaczący wkład.
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
89 m n.p.m. |
Liczba ludności (2011) |
177[2] |
Strefa numeracyjna |
52 |
Kod pocztowy |
86-070[3] |
Tablice rejestracyjne |
CBY |
SIMC |
0084267 |
Położenie na mapie gminy Dąbrowa Chełmińska ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego ![]() | |
![]() |
Otowice – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dąbrowa Chełmińska, na historycznej Ziemi Chełmińskiej. Wieś położona jest na Wysoczyźie Chełmińskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 177 mieszkańców[2].
Wieś od wschodu graniczy z podmokłym kompleksem leśnym o urozmaiconym drzewostanie. Na północny zachód od wsi zlokalizowany jest rezerwat przyrody Linje chroniący torfowisko, a pewnym oddaleniu trzy inne rezerwaty przyrody, które łączy pieszy szlak turystyczny (żółty) „Rezerwatów Chełmińskich”, wiodący z Bydgoszczy-Fordonu do Chełmna o długości 48,4 km[4].
Wieś założono w 1828 roku na obszarze 384 mórg pruskich w rezultacie zmian strukturalnych wynikających z pruskiej ustawy uwłaszczeniowej[5]. W 1868 roku znajdowało się tu ogółem 53 budynków, w tym 40 domów mieszkalnych, zamieszkanych przez 327 osób. Miejscowość należała do parafii katolickiej w Boluminku i ewangelickiej w Ostromecku. W XIX wieku we wsi przeważali mało- i średniorolni chłopi[5].
Na terenie wsi zlokalizowany jest nieczynny cmentarz ewangelicki[6].