Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP

Obecnie Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP to temat, który nadal budzi zainteresowanie społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoją aktualność dzisiaj, czy wpływ na historię, Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP stał się punktem odniesienia dla zrozumienia różnych aspektów codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo. Dzięki głębokiej i szczegółowej analizie odkryjemy, jak Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP ukształtował sposób, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem i jaka jest jego rola w kształtowaniu naszej przyszłości.

Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej – etatowe struktury organizacyjne pułku piechoty Wojska Polskiego.

 Osobny artykuł: Pułki piechoty Wojska Polskiego II RP.

Organizacja pułku według etatu z grudnia 1919

Sztab pułku[1]

  • trzy bataliony piechoty
    • cztery kompanie strzeleckie w każdym batalionie
      • trzy plutony strzeleckie w każdej kompanii
    • kompania ciężkich karabinów maszynowych w każdym batalionie
  • kompania karabinów maszynowych (pułkowa)
  • kompania techniczna
  • pluton łączności

Razem w pułku było 90 oficerów, 378 podoficerów i 2791 szeregowych[1].

Organizacja pułku na stopie pokojowej w 1921

Dowództwo[2]

  • batalion sztabowy
    • kompania ciężkich karabinów maszynowych
      • sekcja administracyjna
      • patrol sanitarny
      • trzy plutony ciężkich karabinów maszynowych i broni towarzyszącej
    • kompania specjalna
      • pluton techniczny
      • pluton sanitarny
      • pluton łączności
      • pluton broni specjalnych
      • sekcja administracyjna
  • trzy bataliony piechoty
    • trzy kompanie strzeleckie w każdym batalionie
      • trzy plutony strzeleckie w każdej kompanii
      • patrol sanitarny w każdej kompanii
      • sekcja administracyjna w każdej kompanii
    • patrol sanitarny w batalionie
    • sekcja administracyjna w batalionie
  • kadra batalionu zapasowego
  • drużyna dowódcy pułku
  • pluton łączności
  • pluton pionierów
  • w niektórych pułkach występowały składnice wojenne

Organizacja pułku piechoty na stopie pokojowej z 22 lipca 1930

Zgodnie z wydanym 22 lipca 1930 przez Biuro Ogólno Organizacyjne Ministerstwa Spraw Wojskowych przepisem służbowym P.S. 10–50 – „Organizacja – Piechota na stopie pokojowej” w skład pułku piechoty (strzelców podhalańskich) wchodziło:

  • dowództwo pułku (dowódca pułku i jego zastępca),
  • kwatermistrzostwo pułku (kwatermistrz, oficer mobilizacyjny, oficer administracyjno-meldunkowy, oficer żywnościowy, płatnik),
  • kompania administracyjna (pluton taborowy i orkiestra),
  • pluton artylerii,
  • pluton łączności,
  • pluton pionierów,
  • pluton zwiadowców konnych,
  • trzy bataliony piechoty,

oraz ewentualnie:

  • kompania cyklistów,
  • czwarta kompania karabinów maszynowych,
  • kadra batalionu zapasowego[3][4].

Ponadto w skład pułku wchodził personel przysposobienia wojskowego, ustalony odrębną organizacją przysposobienia wojskowego P.S. 10 – 1900 z 30 marca 1928.

W składzie osobowym kompanii administracyjnej byli wykazywani ordynansi oficerów dowództwa pułku, kwatermistrzostwa pułku, kompanii administracyjnej i lekarzy oraz luzacy koni wierzchowych oficerów batalionu.

Organizacja pułku piechoty według planów rozbudowy

Dowództwo pułku[5]

  • pluton łączności
  • kompania zwiadu
    • pluton kolarzy
    • pluton zwiadowców konnych
  • trzy bataliony piechoty
    • pluton łączności
    • trzy kompanie strzeleckie w każdym batalionie
      • trzy plutony strzeleckie w każdej kompanii
    • kompania karabinów maszynowych
      • cztery plutony strzeleckie karabinów maszynowych
  • kompania pionierów
  • kompania przeciwpancerna
  • kompania gospodarcza
  • kompania dział 75 mm

Struktura organizacyjna w 1939

W organizacji wojennej pułku piechoty występowały[6]:

  • dowództwo
  • 3 bataliony piechoty
  • pododdziały specjalne:
    • kompania zwiadowcza
    • kompania przeciwpancerna
    • pluton artylerii piechoty
    • pluton pionierów
    • pluton przeciwgazowy
    • pluton łączności
  • kompania gospodarcza

W skład dowództwa pułku wchodzili:

  • dowódca
  • I adiutant
  • II adiutant
  • oficer informacyjny
  • oficer łączności
  • kwatermistrz
  • oficer płatnik
  • oficer żywnościowy
  • naczelny lekarz + 2 podoficerów sanitarnych
  • kapelan
  • szef kancelarii (podoficer)

Organizacja batalionu piechoty:

  • dowództwo
  • 3 kompanie strzeleckie
  • kompania ciężkich karabinów maszynowych
  • pluton łączności
  • drużyna sanitarna

Dowództwo batalionu

  • dowódca batalionu
  • adiutant
  • oficer lekarz

Kompania strzelecka

  • dowódca kompanii (kapitan)
  • poczet dowódcy z dowódcą pocztu, 2 obserwatorami, 4 gońcami, podoficerem sanitarnym i 2 patrolami sanitarnymi
  • 3 plutony piechoty
    • dowódca plutonu – porucznik, poczet z zastępcą dowódcy, gońcem, obserwatorem, woźnicą wraz z biedką amunicyjną
    • 3 drużyny po 19 żołnierzy uzbrojonych w karabiny wz. 29 typu Mauser i 1 rkm typu Browning wz. 28
    • w plutonie znajdował się ponadto 1 karabin ppanc wz. 35 Ur
  • drużyna granatników z 3 sekcjami granatników 46 mm wz. 36, razem 14 żołnierzy, 3 granatniki, biedka amunicyjna
  • drużyna gospodarcza
  • szef kompanii, podoficer broni, rusznikarz, podoficer żywnościowy, podoficer gospodarczy
    • obsługa kuchni polowej
    • wozy taborowe: 2 z amunicją, przykuchenny, bagażowy

Razem w kompanii: 4 oficerów, 228 podoficerów i szeregowych, 9 rkm, 3 karabiny ppanc, 3 granatniki, 16 koni, 4 wozy taborowe, 4 biedki, kuchnia polowa

Kompania ciężkich karabinów maszynowych

  • 3 plutony ckm w każdym 3 ckm typu Browning wz. 30 przewożone na biedkach
  • pluton ckm na taczankach z 3 ckm
  • pluton moździerzy z 2 działonami moździerzy 81 mm wz. 31, typu Stokes-Brandt
  • drużyna gospodarcza

Pluton łączności

  • sekcja łącznicy telefonicznej
  • 4 patrole telefoniczne
  • sekcja radiostacji typu N-2

Drużyna sanitarna (3 podoficerów sanitarnych + 4 sanitariuszy) Drużyna organizowała dwa patrole (w każdym 1 podoficer sanitarny + 2 sanitariuszy noszowych) i dysponowała konnym wozem sanitarnym oraz wozem taborowym z wyposażeniem.

Razem batalion piechoty obejmował 24 oficerów, 917 podoficerów i szeregowych, 27 rkm, 12 ckm, 9 granatników 46 mm, 9 karabinów ppanc Ur 35, 2 moździerze 81mm, 150 koni, 37 biedek, 3 taczanki, 37 wozy taborowe, 4 kuchnie polowe, 6 rowerów, 1 radiostacja typu N-2

Kompania zwiadowcza

  • pluton kolarzy
    • 2 drużyny po 19 żołnierzy
  • pluton kawalerii
    • 5 sekcji liniowych
    • 2 sekcje rkm
  • drużyna gospodarcza

Kompania przeciwpancerna

  • 3 plutony, w każdym 3 działony armat 37 mm wz. 36
  • drużyna gospodarcza

Pluton artylerii piechoty

  • dowódca plutonu
  • zastępca dowódcy
  • 2 działony armat 75 mm wz. 02/26
  • 2 patrole telefoniczne (konny i pieszy)

Pluton pionierów

  • 4 drużyny wyposażone w 60 mb kładki piechoty typu P-29, 10 łodzi typu T-35, 8 pontonów typu LMPD, 128 kg materiałów wybuchowych,

Pluton przeciwgazowy

  • patrol rozpoznawczy
  • 2 drużyny

Pluton łączności

  • 2 sekcje łącznic telefonicznych
  • 5 patroli telefonicznych
  • sekcja optyczna
  • sekcja radiostacji typu N-1

Kompania gospodarcza

  • pluton zaopatrzenia
  • pluton żywnościowy
  • pluton naprawczy

Drużyna sanitarna

  • 2 patrole sanitarne (w każdym 1 podoficer sanitarny + 2 sanitariuszy noszowych)

Łącznie w pułku: 91 oficerów, 3212 podoficerów i szeregowych, 87 lub 85 rkm, 36 ckm, 27 granatników, 6 moździerzy 81mm, 29 karabinów ppanc, 9 armat ppanc 37mm wz. 36, 2 armaty 75mm wz. 02/26, 664 koni, 1 samochód

Przypisy

  1. ↑ a b Jagiełło 2007 ↓, s. 30.
  2. ↑ Jagiełło 2007 ↓, s. 53.
  3. ↑ Postanowienia władz wojskowych. „Przegląd Intendencki”. 1 (21), s. 187-189, lipiec–wrzesień 1931. Warszawa: Koło Oficerów Intendentów. 
  4. ↑ Jagiełło 2007 ↓, s. 67.
  5. ↑ Jagiełło 2007 ↓, s. 73.
  6. ↑ Jagiełło 2007 ↓, s. 77.

Bibliografia