Organ spichrzowy

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Organ spichrzowy, temacie, o którym prawdopodobnie słyszałeś, ale być może nie znasz wszystkich szczegółów. Organ spichrzowy to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie, ponieważ jego znaczenie i wpływ obejmują różne obszary. Jest to temat obecny od wieków, jednak obecnie, z różnych powodów, nabiera on szczególnego znaczenia. W tym artykule będziemy zagłębiać się w Organ spichrzowy, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Organ spichrzowy!

Kłącze imbiru

Organ spichrzowy – to narząd roślin, magazynujący substancje zapasowe. Organy spichrzowe głównie występują u roślin dwuletnich i bylin.

Wegetatywne organy spichrzowe

Organami spichrzowymi mogą być kłącza i bulwy, pochodzące od łodyg (np. bulwy ziemniaka), korzenie (np. buraka, selera, marchwi zwyczajnej), liście (np. zgrubiałe, mięsiste łuski cebuli), hipokotyl u rzodkiewki. W organach spichrzowych występuje miękisz spichrzowy. W tkance spichrzowej gromadzone mogą być cukry proste lub skrobia. U roślin dwuletnich organy spichrzowe pełnią funkcję akceptorów substancji pokarmowych przez pierwszy rok wzrostu. W drugim roku zgromadzone substancje są zużywane podczas wytwarzania organów generatywnych[1].

Organy spichrzowe nasion

W nasionach funkcję organu spichrzowego pełnią bielmo, obielmo, liścienie oraz hipokotyl. Bielmo lub obielmo magazynują substancje zapasowe głównie u zbóż i niektórych roślin dwuliściennych. Liścienie są najczęstszym organem spichrzowym nasion roślin dwuliściennych. Organ spichrzowy stanowi główną część nasienia[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Starck Zofia: Przemieszczanie związków pokarmowych w całej roślinie. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 435–439. ISBN 83-01-13753-3.
  2. ↑ Lewak Stanisław: Kiełkowanie nasion. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 485–498. ISBN 83-01-13753-3.