W tym artykule zajmiemy się tematem Omnibusy w Szczecinie w szerokim i kompletnym podejściu. W następujący sposób zagłębimy się w kluczowe aspekty związane z Omnibusy w Szczecinie, analizując jego wpływ, konsekwencje i możliwe perspektywy na przyszłość. Omnibusy w Szczecinie to temat o ogromnym znaczeniu w obecnym kontekście, dlatego istotne jest zrozumienie jego wymiarów i zakresu. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Omnibusy w Szczecinie, oferując czytelnikowi szczegółową i rygorystyczną wizję, która pozwala mu zagłębić się w ten temat w głęboki i wzbogacający sposób.
omnibus | |
![]() Kohlmarkt, dawny punkt początkowy najstarszej linii omnibusowej (zdjęcie z początku XX wieku) | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Operator |
osoby prywatne i związek dorożkarzy |
Liczba linii |
6 |
Lata funkcjonowania |
1861–1880 |
Omnibusy w Szczecinie – pierwszy w historii Szczecina system miejskiego publicznego transportu zbiorowego. Uruchomiony został w 1861 r., a zlikwidowany prawdopodobnie ok. 1880 r., czyli już po otwarciu tramwaju konnego.
Pionierem komunikacji omnibusowej w Szczecinie był prawdopodobnie A.M. Hammerstein[1]. Pierwsza linia trolejbusowa została uruchomiona 3 lub 4 maja 1861 r. i połączyła Kohlmarkt na Starym Mieście (Targ Węglowy, dziś część ul. Grodzkiej[2]) z browarem Johannisberg przy Warsower Strasse 101 (dziś ul. Zygmunta Krasińskiego). Niedługo potem powstała linia do etablissementu Tivoli przy Heinrichstrasse 20 (dziś ul. Ofiar Oświęcimia), a także do miejscowości Grabow i Frauendorf. W 1872 r. omnibusy połączyły Neumarkt z kompleksem Bethanien, a cztery lata później Königstor z Nemitzer Friedhof. W 1868 r. powstała jeszcze linia łącząca Lastadie z Kohlmarktem. Na liniach do Grabow i Frauendorf omnibusy kursowały co 15 minut, a na pozostałych co 30 minut. W 1880 r. pojawiła się kolejna linia, od Schneckentor do Pommerensdorfu[3].