ORP Władysławowo
W tym artykule poznamy fascynujący świat ORP Władysławowo. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, ORP Władysławowo odegrał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na kulturę, technologię i sposób, w jaki odnosimy się do siebie nawzajem. W całej historii ORP Władysławowo był przedmiotem badań i debat, generując sprzeczne opinie i wzbudzając ciekawość milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule postaramy się rzucić światło na najważniejsze aspekty ORP Władysławowo, analizując jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma na nasze codzienne życie.
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Historia | |
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
1975 |
| Wycofanie ze służby |
2006 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
171 t. |
| Długość |
38,5 m |
| Szerokość |
7,6 m |
| Zanurzenie |
2,7 m |
ORP Władysławowo – okręt polskiej Marynarki Wojennej, kuter rakietowy radzieckiego projektu 205 (według nomenklatury NATO: typ Osa I).
Historia
Został zbudowany w Stoczni Rzecznej w Rybińsku na terenie Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był ostatnim z trzynastu okrętów tego typu służących w Polsce. Do służby wszedł 13 listopada 1975 roku. Znajdował się kolejno w składzie 2 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych, 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych, 1 dywizjonu Okrętów Rakietowych, 31 dywizjonu Okrętów Rakietowych i dywizjonu Okrętów Rakietowych w 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W dniach 4–26 maja 1983 roku okręt wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83[1]. Skreślony z listy floty 31 marca 2006 roku. Miał numer burtowy 433, a imię nosił od miasta Władysławowa. Jesienią 2008 roku zdecydowano o zachowaniu jednostki. W marcu 2010 roku przeholowano go do Kołobrzegu, gdzie został zachowany jako okręt-muzeum. W 2012 roku jednostkę wyciągnięto z wody i pełni ona funkcję eksponatu muzealnego w skansenie morskim w Kołobrzegu[2].
Dane taktyczno-techniczne
- Wyporność standardowa: 171 t
- Długość: 38,5 m
- Szerokość: 7,6 m
- Prędkość maksymalna: 40 w
- Zasięg: 800 Mm
- Autonomiczność: 5 dób
- Załoga: 30 osób
Uzbrojenie
- 4 × 1 wyrzutnie przeciwokrętowych kierowanych pocisków rakietowych P-15 Termit (według nomenklatury NATO: SS-N-2A Styx)
- 1 × 4 wyrzutnia przeciwlotniczych kierowanych pocisków rakietowych Strzała-2M (według nomenklatury NATO: SA-N-5 Grail)
- 2 × 2 armaty morskie kalibru 30 mm AK-230
Przypisy
- ↑ Rochowicz 2020 ↓, s. 45-46.
- ↑ Skansen morski już otwarty , www.muzeum.kolobrzeg.pl (pol.).
Bibliografia
- Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (1999), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
