Nowinka (gmina Sidra)
W dzisiejszych czasach Nowinka (gmina Sidra) to temat o ogromnej wadze, który budzi ogromne zainteresowanie w społeczeństwie. Od samego początku Nowinka (gmina Sidra) był przedmiotem badań i debat, przyciągając uwagę specjalistów, badaczy i osób zainteresowanych zrozumieniem jego implikacji i reperkusji. W miarę upływu czasu Nowinka (gmina Sidra) ewoluuje i dostosowuje się do zmian w otoczeniu, zawsze pozostając obecnym w agendzie publicznej. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i podejściu związanym z Nowinka (gmina Sidra), analizując jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
81[2] |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
16-124[3] |
| Tablice rejestracyjne |
BSK |
| SIMC |
0039195[4] |
Położenie na mapie gminy Sidra  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sokólskiego  | |
 53°30′26″N 23°20′09″E/53,507222 23,335833[1]
| |
Nowinka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Częstochowskiej i św. Kazimierza w Majewie[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 89338
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2019. Stan ludności 31.12.2020 str.9
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 827 .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
- Nowinka (2), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 390.
