Nostitzowie

W dzisiejszym świecie Nostitzowie zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy wpływ na dziedzinę nauki, Nostitzowie stał się stałym tematem rozmów na całym świecie. Od początków do obecnej ewolucji Nostitzowie pozostaje tematem zainteresowania ekspertów, entuzjastów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Nostitzowie, analizując jego różne aspekty i rolę, jaką odgrywa w naszym codziennym życiu.

Herb rodziny Nostitz

Nostitz – ród szlachecki z Górnych Łużyc, który dość wcześnie rozpowszechnił się na Śląsk, Czechy i Polskę.

Historia

Górne Łużyce

Panowie von Nostitz są odnotowywani od roku 1280 w swojej siedzibie rodowej Nostitz (górnołuż. Nosaćicy) – obecnie dzielnicy miasteczka Weißenberg. W 1439 Nostitz zostało przez rodzinę sprzedane. Ród dzielił się na trzy gałęzie:

  1. Unwürde (przy Kittlitz) z linią Unwürde i Cunewalde,
  2. Ullersdorf (przy Jänkendorf) z dwiema liniami Ullersdorf i Schönbrunn (do ostatniej należą śląskie linie Damitsch, Ransau, Lampertsdorf i Zedlitz) oraz
  3. Rothenburg z liniami Rothenburg, Guttau i Tzschocha. Właściwa linia rothenburskich Nostitzów zaczęła się od Caspara von Nostitz (zm. 1484), którego trzej synowie, Hartwig, Georg und Otto (I), założyli, później bardzo rozgałęzione, linie Tzschocha, Guttau i Rothenburg.

Czechy

Jan Hertwik Nostitz (1610–1683)

Czeska, hrabiowska gałąź pochodzi od założonej przez Hertwika von Nostitza linii Czocha. Jego prawnuk Johann von Nostitz (zm. 1619), był przewodniczącym rady ziemskiej księstwa wołowskiego, pozostawił dwóch synów, Ottona (II.) i Johanna Hartwiga; od tego pierwszego pochodzi linia rokitnicka, która w 1681 uzyskała tytuł freiherra, w 1675 czeski tytuł hrabiowski, a w 1692 tytuł hrabiego cesarstwa (Reichsgrafa). W 1890 linia zakończyła się na hr. Józefie Nostic (1821–1890).

Założycielem linii Rieneck był drugi syn wymienionego wyżej Johanna von Nostitza, Jan Hertwik Nostic (1610 Wińsko–1683), który działał jako rzeczywisty tajny radca i najwyższy kanclerz Czech. Otrzymał on w testamencie po Ottonie von Nostitzu (III.) Sokolov. W 1631 został freiherrem Sokolova, w 1641 czeskim grafem, w 1651 Reichsgrafem i zainwestował w 1673 w część hrabstwa Rieneck. Główną siedzibą linii Nostitz-Rieneck stał się zamek Pakoměřice(inne języki), a po wzniesieniu zamku Měšice(inne języki) w 1775 r. tam przeniósł ród swoją siedzibę. Po drugiej wojnie światowej hrabiowie Nostitz-Rieneck zostali deportowani z Czechosłowacji do Austrii, a ich majątek skonfiskowany.

Śląsk

Śląska, od 1711 r. hrabiowska gałąź wywodzi się z ransauskiej odnogi domu Damitsch. Z tej linii pochodzi pruski generał August Ludwig von Nostitz.

Herb

Herb szlachecki rodu Nostitz pokazuje w polu niebieskim rogi byka w czerwono-srebrną szachownicę. Na hełmie z czerwono-srebrnym przykryciem rogi.

Osobistości

Linia Nostitz-Rokitnitz

Linia Nostitz-Rieneck

Herb von Nostitz-Rieneck

Linia Nostitz-Wallwitz

Linia Nostitz-Jänkendorf

Zamek Unwürde w XIX wieku

Linia Nostitz-Unwürde

Inni

Literatura

  • Gottlob Adolf von Nostitz und Jänckendorf, Karl von Nostitz-Wallwitz (Hrsg.): Beiträge zur Geschichte des Geschlechts von Nostitz. 4 Hefte. Gressner & Schramm, Leipzig 1874–1977.
  • Genealogisches Handbuch des Adels. Band 116, 1998, Adelslexikon

Przypisy

  1. ↑ Erich Weise (Hrsg.): Handbuch der historischen Stätten – Ost- und Westpreußen. Kröner, Stuttgart 1981 (niezmieniony przedruk pierwszego wydania 1966), ISBN 3-520-31701-X, S. 107–108.
  2. ↑ Kammerrat Kaspar von Nostiz II. (1500–1588).

Linki zewnętrzne