Niewolnica Isaura (telenowela 1976)

Niewolnica Isaura

A escrava Isaura

Gatunek	telenowela
Kraj produkcji	Brazylia
Oryginalny język	portugalski
Główne role	Lucélia Santos Rubens de Falco
Liczba odcinków	100
Liczba serii	1
Produkcja
Czas trwania odcinka	30 minut
Pierwsza emisja
Data premiery	11 października 1976
Stacja telewizyjna	Rede Globo
Lata emisji	1976–1977
Cytaty w Wikicytatach

Niewolnica Isaura (port. Escrava Isaura) – brazylijska telenowela Rede Globo^[1] z 1976 roku, emitowana w Polsce od 1985 roku^[2]. Film nakręcono na podstawie abolicjonistycznej powieści pod tym samym tytułem Bernardo Guimarãesa z 1875 roku.

Na podstawie liczącej 178 stron powieści nakręcono 100 półgodzinnych odcinków serialu. Eksportowa wersja była krótsza – zależnie od wersji miała 30 odcinków trwających po ok. pół godziny, lub 15 trwających mniej więcej godzinę.

W 1985 roku w Polsce wyemitowano wersję 15-częściową. Kolejne odcinki serialu pokazywano na antenie TVP1 we wtorki, dwa razy dziennie – przed południem (tzw. film dla drugiej zmiany) i po głównym wydaniu Dziennika Telewizyjnego od 19 lutego do 28 maja^[3].

Niewolnica Isaura była pierwszą telenowelą wyświetlaną w Polsce i od razu wywołała poruszenie. Z jednej strony totalną krytykę w prasie, a z drugiej wielką sympatię widzów. Serial, uważany wówczas za kategorię B, już w czwartym odcinku miał 84% widownię. Jego oddziaływanie na emocje ludzi uznano za fenomen socjologiczny. We wtorkowe wieczory, kiedy nadawano serial, ulice pustoszały. Na fali tej popularności para aktorów grających głównych bohaterów (Isaurę i Leôncia) odwiedziła Polskę w maju 1985. Podczas tygodniowej wizyty odwiedzili Warszawę, Łódź, Skierniewice, Katowice, Sosnowiec i Kraków. Odwiedzali szkoły, szpitale i zakłady pracy. Ta telenowela była najpopularniejszym programem w historii polskiej telewizji, gdyż średnio oglądalność wynosiła 81% (oglądalność czasem dochodziła nawet do 92%)^[4].

Po wizycie Lucélii Santos i Rubensa de Falco kobiety zaczęły nosić fryzury „na Isaurę” (włosy do ramion z przedziałkiem pośrodku). Serial do dzisiaj pozostaje największym eksportowym hitem brazylijskiej telewizji. Został sprzedany do ponad stu krajów świata, a chyba największy sukces odniósł w Chinach, gdzie był pierwszym zagranicznym serialem od czasu rewolucji kulturalnej. Lucélia Santos dostała od chińskiej telewizji nagrodę dla najlepszej aktorki oraz towarzyszyła prezydentowi Brazylii, gdy ten składał oficjalną wizytę w Chinach. Telenowela przyniosła również popularność w innych krajach bloku wschodniego, w Związku Radzieckim, na Węgrzech i Jugosławii^[5].

Na początku XXI w. TV Puls wyemitowała (dwukrotnie) Niewolnicę Isaurę w oryginalnej, 100-odcinkowej wersji.

W 2004 roku brazylijska telewizja RecordTV nakręciła na nowo „Niewolnicę Isaurę”. Emitowana już 2 razy przez telewizję Zone Romantica. Nowa wersja ma 167 godzinnych odcinków.

W 2008 roku TVS wyemitowała wersję serialu, w której lista dialogowa została przełożona na etnolekt śląski. Lektorami byli Joanna Bartel i Krzysztof Hanke^[6]. Wyemitowany przez Telewizję Silesia serial (pod tytułem Niewolnica Izaura) stanowił drugą odmianę wersji eksportowej i był złożony z 30 półgodzinnych odcinków^[7].

Akcja serialu toczy się w Brazylii w XIX wieku za panowania cesarza Pedro II, na kilkanaście lat przed zniesieniem niewolnictwa w 1888 roku.

Główną bohaterką jest Isaura, młoda i piękna niewolnica o jasnym kolorze skóry, która o swoich rodzicach wie tylko tyle, że jej matka była piękną mulatką. Należy do pana Almeidy, bogatego plantatora bawełny. Dzięki swojemu kolorowi skóry nie pracuje w polu, tylko pomaga w domu. Ester Almeida pod nieobecność syna traktuje ją, jakby była jej córką. Zadbała o to, żeby Isaura otrzymała dobre wykształcenie i dzięki niej Isaura potrafi pisać i czytać, zna języki obce, ładnie śpiewa, umie tańczyć i grać na fortepianie. Nie żałuje też pieniędzy na drogie suknie z falbanami i bufiastymi rękawami dla Isaury, jakie kupowałaby swojemu dziecku.

Życie Isaury toczy się jak w bajce do czasu powrotu z nieukończonych studiów w Europie młodego dziedzica Leoncio, który zakochuje się w niej i usiłuje wszelkimi sposobami uwieść. Od czasu jego powrotu znowu została niewolnicą, której nie wolno podczas wizyt gości przebywać na salonach. Isaura ma jednak innego adoratora – Tobiasa, dziedzica z sąsiedniej plantacji, którego kocha z wzajemnością. Chce on wykupić Isaurę i pojąć za żonę, a nikczemny, jak się szybko okazuje, Leôncio nie chce się na to zgodzić i nawet kiedy ożeni się z Malviną, córką przyjaciela ojca, nadal będzie prześladował Isaurę, chcąc zmusić ją do uległości.

• Niewolnica Isaura w bazie IMDb (ang.)
• Niewolnica Isaura w bazie Filmweb