W tym artykule dokładnie poznamy fascynujący świat Nicu Popescu. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zagłębimy się w różne aspekty, które pozwolą nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na nasze życie. Przeanalizujemy jego znaczenie w różnych obszarach, a także opinie ekspertów na ten temat. Ponadto przeanalizujemy niektóre historie sukcesu i wyzwania związane z Nicu Popescu, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję tego ekscytującego tematu. Przygotuj się na odkrycie wszystkiego, co warto wiedzieć o Nicu Popescu!
![]() Nicu Popescu w 2019 roku | |
Pełne imię i nazwisko |
Nikolae Popescu |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1981 |
Wicepremier Mołdawii | |
Okres |
od 6 sierpnia 2021 |
Przynależność polityczna |
Bezpartyjny |
Minister Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej | |
Okres |
od 6 sierpnia 2021 |
Przynależność polityczna |
Bezpartyjny |
Poprzednik | |
Okres |
od 11 czerwca 2019 |
Następca |
Nicolae Popescu (ur. 25 kwietnia 1981 w Kiszyniowie) – mołdawski publicysta i polityk pełniący funkcję Ministra Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej w rządzie Mai Sandu oraz Wicepremiera i Ministra Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej w rządzie Natalii Gavrility[1][2]. Do czasu powołania i po rozpadzie rządu Sandu był dyrektorem programu „Szersza Europa” Europejskiej Rady Stosunków Zagranicznych[3].
Ukończył w 2002 roku Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków Międzynarodowych i kontynuował studia na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim, gdzie uzyskał tytuł magistra i doktora w dziedzinie stosunków międzynarodowych[4]. W latach 2005–2007 był pracownikiem naukowym w Centre for European Policy Studies w Brukseli. Przez dwie kadencje w latach 2007-2009 oraz 2011-2012 był kierownikiem programu w biurze Europejskiej Rady ds. Stosunków Międzynarodowych w Londynie[5]. W latach 2010 i 2012–2013 był doradcą ds. polityki zagranicznej premiera Vlada Filata. Zajmował się wtedy m.in. wejściem Mołdawii do Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Lotniczej. W latach 2013–2018 pracował jako starszy analityk w Instytucie Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem[6][7][8].
W pierwszych tygodniach po objęciu stanowiska ministra wezwał do przystąpienia Mołdawii do Unii Europejskiej. Wśród jego priorytetów znalazły się: tworzenie wspólnych projektów infrastrukturalnych z Rumunią i całą UE. Dążył do przyspieszenia budowy nowego gazociągu łączącego Mołdawię z Rumunią, zniesienia kosztów roamingu z Rumunią i resztą UE oraz budowy nowych mostów do Rumunii. Apelował także o „normalizację” stosunków Mołdawii z Rosją[9][10].
Jest żonaty i ma dwoje dzieci. Oprócz ojczystego języka rumuńskiego zna angielski, rosyjski i francuski.
Opublikował trzy książki i ponad 60 publikacji naukowych lub politycznych. Jego artykuły ukazywały się m.in. w czasopismach: Financial Times, New York Times, The Guardian, Foreign Policy, Le Monde, Le Soir, Euractiv oraz prowadził blog na EUobserver[11].