W tym artykule zbadamy temat Nektanebo II z różnych perspektyw, aby zaoferować wszechstronną i szczegółową wizję, która pozwoli czytelnikowi dokładnie zrozumieć to zagadnienie. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, jego ewolucję w czasie, debaty, jakie wywołuje oraz możliwe rozwiązania lub podejścia do jego rozwiązania. Poprzez gromadzenie danych, opinie ekspertów i krytyczną analizę staramy się rzucić światło na Nektanebo II oraz wnieść wkład w wiedzę i refleksję na ten temat.
| |
| faraon Egiptu | |
| Okres |
od 360 p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Ojciec |
Czahapimu |
Nektanebo II, także Neferheruenhebit[1] (360-342 p.n.e.) – władca starożytnego Egiptu – trzeci i ostatni faraon XXX dynastii, syn Czahapimu, bratanek[2] lub wnuk[3] Tachosa. Ostatni rodzimy władca Egiptu[1]. Jednym z głównych źródeł wiedzy nt. jego panowania jest Żywot Agesilaosa pióra Plutarcha[2].
Podczas wyprawy wojennej Tachosa do Azji młody Nektanebo wybrał się razem z nim. Dowodził wtedy oddziałami rodzimymi. Czahapimu wezwał jednak syna do siebie, zdradzając brata[2] (wg monografii Claytona Czahapimu był synem Tachosa[3]). Doprowadził do przewrotu i obalił Tachosa, osadzając na tronie własnego syna[3][1]. Dzięki wsparciu oddziałów najemników greckich pod wodzą Agesilaosa ze Sparty Nektanebo II pokonał nieznanego z imienia pretendenta do tronu z Mendes[2].
,_British_Museum.jpg)
W trakcie swego panowania podjął wiele inicjatyw budowlanych w Egipcie, m.in. w Delcie Nilu[3][4].
Pierwsze 10 lat jego rządów upłynęło spokojnie. Na przełomie 351/350 p.n.e. król Persji Artakserkses III Ochos podjął próbę podbicia Egiptu i został odparty przez wojska Nektanebo[2]. To niepowodzenie władcy perskiego spowodowało secesję Fenicji i Cypru od Persji i zawarcie przez te kraje przymierza z Egiptem[2]. Jednak ze względu na trudną sytuację gospodarczą i polityczną Nektanebo mógł udzielić sojusznikom tylko ograniczonego poparcia[2]. Do 343 p.n.e. Persowie odzyskali odłączone terytoria, a następnie liczącą (według relacji z epoki) 300 000 żołnierzy armią uderzyli na Egipt i pokonali wojska Nektanebo w bitwie o Peluzjum, opanowując Deltę, a następnie cały Górny i Dolny Egipt[2][3]. W obydwu armiach znaczącą rolę odgrywały greckie wojska zaciężne[3]. Sam faraon ratował się ucieczką do Memfis, stamtąd do Teb, a następnie do Dolnej Nubii[3][2]. Jego dalsze losy nie są znane; być może został pochowany w Sais[3].
| Królewski Protokół | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| prenomen lub imię tronowe: | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| trl.: (Senedżemibre Setepeninhur[2]) | |||||||||||||||||
| tłum.: Radujący serce Re Wybrany przez Anhura | |||||||||||||||||
| nomen lub imię rodowe: | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| trl.: (Nechethorhebit[2]/Nechetherhebet[5]) | |||||||||||||||||
| tłum.: Horus Mocny z Hebet[5] |
Oprócz wymienionych Nektanebo posiadał po kilka wariantów swojej tytulatury (w tym siedem znanych wariantów imienia rodowego); ich znaczenie różniło się od siebie[6][7].
