Nagroda Goya dla najlepszej aktorki

Nagroda Goya dla najlepszej aktorki

Przyznający	Hiszpańska Akademia Sztuki Filmowej
Państwo	Hiszpania
Pierwsze rozdanie	1987
Multimedia w Wikimedia Commons

Nagroda Goya dla najlepszej aktorki (hiszp. Premio Goya a la mejor interpretación femenina protagonista) – nagroda filmowa przyznawana od 1987 r. przez Hiszpańską Akademię Sztuki Filmowej.

Dotychczasową rekordzistką w tej kategorii jest Carmen Maura, która sięgnęła po statuetkę trzykrotnie. Po dwie nagrody zdobyły: Verónica Forqué, Cecilia Roth, Penélope Cruz, Maribel Verdú, Lola Dueñas i Emma Suárez.

1987: Amparo Rivelles – Trzeba rozebrać nasz dom (Hay que deshacer la casa)

• Ángela Molina – Połowa nieba (La mitad del cielo)
• Victoria Abril – Czas milczenia (Tiempo de silencio)

1988: Verónica Forqué – Radosne życie (La vida alegre)

• Irene Gutiérrez Caba – Dom Bernardy Alby (La casa de Bernada Alba)
• Victoria Abril – El Lute (El lute: camina o revienta)

1989: Carmen Maura – Kobiety na skraju załamania nerwowego (Mujeres al borde de un ataque de nervios)

• Victoria Abril – Baton Rouge
• María Fernanda d'Ocón – Caminos de tiza
• Ángela Molina – Światła i cienie (Luces y sombras)
• Ana Belén – Miss Caribe

1990: Rafaela Aparicio – Morze i czas (El mar y el tiempo)

• Victoria Abril – Jeśli ci powiedzą, że zginąłem (Si te dicen que caí)
• Verónica Forqué – Zagraniczne zakupy (Bajarse al moro)
• Ángela Molina – Przedmioty miłości (Las cosas del querer)
• Ana Belén – Lot gołębicy (El vuelo de la paloma)

1991: Carmen Maura – Aj, Carmela! (¡Ay, Carmela!)

• Charo López – Najbardziej naturalna sprawa (Lo más natural)
• Victoria Abril – Zwiąż mnie (¡Átame!)

1992: Silvia Munt – Skrzydła motyla (Alas de mariposa)

• Victoria Abril – Kochankowie (Amantes)
• Maribel Verdú – Kochankowie (Amantes)

1993: Ariadna Gil – Belle époque (Belle Époque)

• Penélope Cruz – Szynka, szynka (Jamón Jamón)
• Assumpta Serna – Mistrz szpady (El maestro de esgrima)

1994: Verónica Forqué – Kika

• Emma Suárez – Ruda wiewiórka (La ardilla roja)
• Carmen Maura – Cienie bitwy (Sombras en una batalla)

1995: Cristina Marcos – Wszyscy mężczyźni są tacy sami (Todos los hombres sois iguales)

• Ruth Gabriel – Policzone dni (Días contados)
• Ana Belén – Namiętność po turecku (La pasión turca)

1996: Victoria Abril – Po śmierci o nas zapomną (Nadie hablará de nosotras cuando hayamos muerto)

• Ariadna Gil – Antarktyda (Antártida)
• Marisa Paredes – Kwiat mego sekretu (La flor de mi secreto)

1997: Emma Suárez – Pies ogrodnika (El perro del hortelano)

• Concha Velasco – Po drugiej stronie ogrodu (Más allá del jardín)
• Ana Torrent – Teza (Tesis)

1998: Cecilia Roth – Martin

• Maribel Verdú – Szczęśliwa gwiazda (La buena estrella)
• Julia Gutiérrez Caba – Kolor chmur (El color de las nubes)

1999: Penélope Cruz – Dziewczyna marzeń (La niña de tus ojos)

• Cayetana Guillén Cuervo – Dziadek (El abuelo)
• Najwa Nimri – Kochankowie z Kręgu Polarnego (Los amantes del círculo polar)
• Leonor Watling – Godzina odważnych (La hora de los valientes)

2000: Cecilia Roth – Wszystko o mojej matce (Todo sobre mi madre)

• Mercedes Sampietro – Bądźcie znowu razem (Cuando vuelvas a mi lado)
• Carmen Maura – Lizbona (Lisboa)
• Ariadna Gil – Czarne łzy (Lágrimas negras)

2001: Carmen Maura – Kamienica w Madrycie (La comunidad)

• Icíar Bollaín – Leo
• Adriana Ozores – Morderstwo podczas pełni (Plenilunio)
• Lydia Bosch – You’re the One (Una historia de entonces)

2002: Pilar López de Ayala – Joanna Szalona (Juana la Loca)

• Nicole Kidman – Inni (The Others)
• Victoria Abril – Boskie jak diabli (Sin noticias de Dios)
• Paz Vega – Tylko moja (Sólo mía)

2003: Mercedes Sampietro – To, co nas łączy (Lugares comunes)

• Leonor Watling – Moja matka woli kobiety (A mi madre le gustan las mujeres)
• Ana Fernández – Historia pocałunku (Historia de un beso)
• Adriana Ozores – Życie niczyje (La vida de nadie)

2004: Laia Marull – Moimi oczami (Te doy mis ojos)

• Sarah Polley – Moje życie beze mnie (My Life Without Me)
• Ariadna Gil – Żołnierze spod Salaminy (Soldados de Salamina)
• Adriana Ozores – Uśpione szczęście (La suerte dormida)

2005: Lola Dueñas – W stronę morza (Mar adentro)

• Ana Belén – Rzeczy, dla których warto żyć (Cosas que hacen que la vida valga la pena)
• Pilar Bardem – Ukochana Maria (María querida)
• Penélope Cruz – Namiętność (Non ti muovere)

2006: Candela Peña – Księżniczki (Princesas)

• Adriana Ozores – Heroina (Heroína)
• Nathalie Poza – Trudne czasy (Malas temporadas)
• Emma Vilarasau – Pamiętaj o mnie (Para que no me olvides)

2007: Penélope Cruz – Volver

• Silvia Abascal – Głupia dama (La dama boba)
• Marta Etura – GranatowyPrawieCzarny (Azuloscurocasinegro)
• Maribel Verdú – Labirynt fauna (El laberinto del fauno)

2008: Maribel Verdú – Siedem stołów bilardowych (Siete mesas de billar francés)

• Blanca Portillo – Siedem stołów bilardowych (Siete mesas de billar francés)
• Belén Rueda – Sierociniec (El orfanato)
• Emma Suárez – Pod gwiazdami (Bajo las estrellas)

2009: Carme Elías – Camino

• Verónica Echegui – Spacerniak (El patio de mi cárcel)
• Ariadna Gil – Aurora i archanioł (Sólo quiero caminar)
• Maribel Verdú – Ślepe słoneczniki (Los girasoles ciegos)

2010: Lola Dueñas – Ja, też! (Yo, también)

• Penélope Cruz – Przerwane objęcia (Los abrazos rotos)
• Maribel Verdú – Tetro
• Rachel Weisz – Agora (Ágora)

2011: Nora Navas – Czarny chleb (Pa negre)

• Elena Anaya – Noc w Rzymie (Habitación en Roma)
• Belén Rueda – Oczy Julii (Los ojos de Julia)
• Emma Suárez – Moskitiera (La mosquitera )

2012: Elena Anaya – Skóra, w której żyję (La piel que habito)

• Verónica Echegui – Kołysanka z Katmandu (Katmandú, un espejo en el cielo)
• Salma Hayek – Życie to jest to (La chispa de la vida)
• Inma Cuesta – Uśpiony głos (La voz dormida)

2013^[1]: Maribel Verdú – Śnieżka (Blancanieves)

• Penélope Cruz – Powtórnie narodzony (Venuto al mondo)
• Aida Folch – Artysta i modelka (El artista y la modelo)
• Naomi Watts – Niemożliwe (The Impossible)

2014^[2]: Marian Álvarez – Tylko ja (La herida)

• Inma Cuesta – O trzy wesela za dużo (Tres bodas de más )
• Aura Garrido – Sztokholm (Stockholm)
• Nora Navas – Przecież wszyscy ją kochamy (Tots volem el millor per a ella)

2015^[3]: Bárbara Lennie – Magical Girl

• María León – Marsella (Marsella)
• Macarena Gómez – Gniazdo ryjówek (Musarañas)
• Elena Anaya – Wszyscy nie żyją (Todos Están Muertos)

2016^[4]: Natalia de Molina – Wikt i opierunek (Techo y comida)

• Inma Cuesta – Krwawe gody (La novia)
• Penélope Cruz – Mama (Ma ma)
• Juliette Binoche – Nikt nie chce nocy (Nadie quiere la noche)

2017^[5]: Emma Suárez – Julieta

• Penélope Cruz – Królowa Hiszpanii (La reina de España)
• Bárbara Lennie – Maria i inni (María (y los demás))
• Carmen Machi – Przez otwarte drzwi (La puerta abierta)

2018^[6]: Nathalie Poza – Trudno powiedzieć żegnaj (No sé decir adiós)

• Penélope Cruz – Kochając Pabla, nienawidząc Escobara (Loving Pablo)
• Emily Mortimer – Księgarnia z marzeniami (The Bookshop)
• Maribel Verdú – Abrakadabra (Abracadabra)

2019^[7]: Susi Sánchez – Niedzielna choroba (La enfermedad del domingo)

• Najwa Nimri – Kto ci zaśpiewa (Quién te cantará)
• Penélope Cruz – Wszyscy wiedzą (Todos lo saben)
• Lola Dueñas – Podróż do pokoju matki (Viaje al cuarto de una madre)

2020^[8]: Belén Cuesta – Wieczny okop (La trinchera infinita)

• Penélope Cruz – Ból i blask (Dolor y gloria)
• Greta Fernández – La hija de un ladrón
• Marta Nieto – Matka (Madre)

2021^[9]: Patricia López Arnaiz – Ane

• Amaia Aberasturi – Sabat sióstr (Akelarre)
• Kiti Mánver – Niewygodny układ (El inconveniente)
• Candela Peña – La boda de Rosa

2022 ^[10]: Blanca Portillo – Maixabel

• Emma Suárez – Josefina
• Petra Martínez – La vida era eso
• Penélope Cruz – Matki równoległe (Madres paralelas)

2023^[11]: Laia Costa – Pięć małych wilczków (Cinco lobitos)

• Marina Foïs – Bestie (As bestas)
• Anna Castillo – Dzikie słoneczniki (Girasoles silvestres)
• Bárbara Lennie – Krzywe linie Boga (Los renglones torcidos de Dios)
• Vicky Luengo – Korek (Suro)

2024^[12]: Malena Alterio – Que nadie duerma

• Patricia López Arnaiz – 20 000 gatunków pszczół (20.000 especies de abejas)
• María Vázquez – Matria
• Laia Costa – Un amor
• Carolina Yuste – Żarty i papierosy (Saben aquell)

2025^[13]: Carolina Yuste – Agentka (La infiltrada)

• Emma Vilarasau – Casa en flames
• Julianne Moore – Matria (La habitación de al lado)
• Tilda Swinton – Un amor (La habitación de al lado)
• Patricia López Arnaiz – Żarty i papierosy (Los destellos)

Laureatki nagrody, które zdobyły więcej niż jedną nominację:

• 12 nominacji: Penélope Cruz
• 8 nominacji: Victoria Abril
• 8 nominacji: Maribel Verdú
• 6 nominacji: Emma Suárez
• 5 nominacji: Carmen Maura
• 5 nominacji: Ariadna Gil
• 4 nominacje: Ana Belén
• 4 nominacje: Adriana Ozores
• 3 nominacje: Elena Anaya
• 3 nominacje: Inma Cuesta
• 3 nominacje: Lola Dueñas
• 3 nominacje: Verónica Forqué
• 3 nominacja: Bárbara Lennie
• 3 nominacje: Ángela Molina
• 3 nominacje: Patricia López Arnaiz
• 2 nominacje: Cecilia Roth
• 2 nominacje: Mercedes Sampietro
• 2 nominacje: Leonor Watling
• 2 nominacje: Belén Rueda
• 2 nominacje: Verónica Echegui
• 2 nominacje: Nora Navas
• 2 nominacje: Nathalie Poza
• 2 nominacje: Laia Costa
• 2 nominacje: Najwa Nimri
• 2 nominacje: Candela Peña
• 2 nominacje: Blanca Portillo

• Oficjalna strona Premios Goya (hiszp.)
• IMdB Nagroda Goya (ang.)