Na marne
Obecnie Na marne stał się tematem ogólnego zainteresowania, który przyciągnął uwagę szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie na polu akademickim i naukowym, Na marne pozycjonuje się jako kluczowy temat współczesnego dyskursu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Na marne, analizując jego wpływ w różnych obszarach i badając jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Od jego powstania po ewolucję w czasie, zagłębimy się w złożoność Na marne, aby zrozumieć jego znaczenie i zasięg w dzisiejszym społeczeństwie.
| |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania |
1872 |
Na marne – utwór Henryka Sienkiewicza, która ukazał się w 1872 r.
Utwór jest niekiedy klasyfikowany jako nowela,[1] a niekiedy jako powieść[2][3].
Sienkiewicz próbował swoich sił jako powieściopisarz już w latach 1865-1866, ale z pięciu rozpoczętych powieści ukończył jedną, zatytułowaną Ofiara, którą później spalił. Prace nad powieścią Na marne rozpoczął przypuszczalnie jeszcze w Warszawie w 1868, a kontynuował w Bielicach pod Sochaczewem, gdzie przebywał jako guwerner u książąt Woronieckich. Podstawowy zrąb tekstu ukończył w 1870, wygładzał go przez kolejny rok. Starając się o druk powieści, Sienkiewicz, korzystając z pośrednictwa Konrada Dobrskiego, wysłał ją do Józefa Ignacego Kraszewskiego, właściciela drukarni w Dreźnie. Kraszewski w tym czasie sprzedał drukarnię, ale wystawił pozytywną opinię powieści Sienkiewicza. Według autora o wydanie powieści zabiegały Bluszcz i Gazeta Warszawska. Ostatecznie ukazała się w Wieńcu w odcinkach, które ukazywały się od 7 maja 1872 do 26 lipca tego roku.
Utwór zainspirował dramat Lucjana Rydla o tej samej nazwie[4].
Przypisy
- ↑ Jerzy Starnawski, Nowe wydanie Dzieł Sienkiewicza, „Roczniki Humanistyczne”, 4 (1), 1953, s. 279-272.
- ↑ Barbara Szargot, "Czy Juno we własnej osobie, czy inne jakoweś bóstwo", czyli o ukraińskich bohaterkach dzieł Henryka Sienkiewicza, „Bibliotekarz Podlaski Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne”, 57 (4), 2023, s. 157–169, DOI: 10.36770/bp.747, ISSN 2544-8900 .
- ↑ Irena Szewczenko, Obraz kobiety w powieści" Na marne" Henryka Sienkiewicza., „Bibliotekarz Podlaski”, 32 (1), 2016, s. 111-127.
- ↑ Maria Jolanta Olszewska, „A tu rzeczywistość skrzeczy…”, czyli "Na marne" i "Z dobrego serca" Lucjana Rydla, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia Historicolitteraria”, 19, 1970, s. 97–114, DOI: 10.24917/20811853.19.7, ISSN 2300-5831 .
Bibliografia
- Żabski T., Sienkiewicz, Wrocław 1998, s. 35-40.
Linki zewnętrzne
- Na marne w serwisie Wolne Lektury
- Na marne (wyd. 1876) w bibliotece Polona