W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat N.N. (żona Bolesława II Szczodrego). Zbadamy jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo i jego znaczenie w dzisiejszym środowisku. N.N. (żona Bolesława II Szczodrego) to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów, a w miarę postępów w tym artykule odkryjemy jego znaczenie i wpływ na różne aspekty codziennego życia. Od samego początku do dzisiejszej ewolucji N.N. (żona Bolesława II Szczodrego) okazał się intrygującym i znaczącym tematem, a w tym artykule zagłębimy się w jego fascynujący świat, aby lepiej zrozumieć jego zakres i dzisiejsze znaczenie.
Księżna (od 1076 królowa) Polski | |
Okres | |
---|---|
Jako żona | |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Dane biograficzne | |
Data śmierci |
po 1089 |
Mąż | |
Dzieci |
N.N. – żona króla Bolesława II Szczodrego; nieznana z imienia i pochodzenia.
Imię Wyszesława podał ruski latopis[który latopis?]: "Tego roku wydana Wyszesława, córka Światosława czernihowskiego, za Bolesława polskiego". Jan Długosz nazywał ją Wiaczesławą lub Wiszesławą, choć większość współczesnych historiografów kwestionuje te imiona[1]. Głos krytyki wobec teorii Długosza wyraził m.in. w 1895 roku Oswald Balzer[2]. W 2006 roku Tomasz Jurek zaproponował imię Agnieszka, lecz hipoteza ta nie została zaaprobowana przez innych uczonych[3].
Według opinii wielu historyków imię, filiacja i pochodzenie żony Bolesława II Szczodrego pozostają nieznane[4]. Za najbardziej prawdopodobne uchodzą poglądy o jej czeskim[5] lub ruskim[1] pochodzeniu. Wyszła za mąż najpóźniej w 1069 roku, gdyż w tym roku urodził się jej syn Mieszko[1]. Prawdopodobnie została koronowana w 1076 roku na królową Polski[6]. W 1079 roku wraz z mężem i synem znalazła się na wygnaniu na Węgrzech[6]. Owdowiała w 1081 lub 1082 roku[7]. Rozpaczała po śmierci swojego syna Mieszka zmarłego (być może otrutego) w 1089 roku[8], co odnotował Gall Anonim[4]. Jest to jedyna wzmianka o żonie Bolesława II Szczodrego w Kronice polskiej[4]. Według Jana Długosza zmarła krótko po tym wydarzeniu, zdaniem Tomasza Jurka miało to miejsce po roku 1115, a przed 1123[5].