Muzeum Diecezjalne we Włocławku

W następnym artykule poznamy fascynujący świat Muzeum Diecezjalne we Włocławku. Od wpływu na społeczeństwo po różnorodne zastosowania w różnych obszarach, Muzeum Diecezjalne we Włocławku przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Zagłębimy się w jego historię, przeanalizujemy jej aktualność dzisiaj i omówimy możliwe perspektywy na przyszłość. Dodatkowo przyjrzymy się bliżej korzyściom i wyzwaniom, jakie stwarza Muzeum Diecezjalne we Włocławku, oferując pełne i zrównoważone spojrzenie na ten ekscytujący temat. Dołącz do nas w tej podróży i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania Muzeum Diecezjalne we Włocławku.

Muzeum Diecezjalne we Włocławku
Ilustracja
Muzeum Diecezjalne, plac Kopernika 3, Włocławek
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Włocławek

Adres

plac Kopernika 3
87-800 Włocławek

Data założenia

1995

Dyrektor

ks. Zbigniew Łukasik

Położenie na mapie Włocławka
Mapa konturowa Włocławka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Diecezjalne we Włocławku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Diecezjalne we Włocławku”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Diecezjalne we Włocławku”
Ziemia52°39′40,4539″N 19°04′09,2834″E/52,661237 19,069245
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Diecezjalne we Włocławku – prywatne muzeum diecezji włocławskiej, prezentujące zbiory sztuki sakralnej różnych epok, założone w 1995 roku.

Lokalizacja

Muzeum Diecezjalne znajduje się w dawnym kolegium wikariuszy katedralnych, przy placu Mikołaja Kopernika 3 we Włocławku.

Muzeum Diecezjalne we Włocławku po remoncie

Historia

Powrót syna marnotrawnego, Guercino, 1651

Pierwsze Muzeum Diecezjalne powstało w 1870 przy Seminarium Duchownym. Było pierwszym placówką tego typu, znajdującą się na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim[1].

Zbiory muzealne zaczęli zbierać – Zenon i Stanisław Chodyński, kontynuowali zaś Stanisław Kazimierz Zdzitowiecki, księża Idzi Radziszewski i Józef Jędrychowski. Początkowo były to eksponaty do celów naukowych, które dały początek kolekcji zwanej muzeum seminaryjnym[2]. W okresie przedwojennym gromadzono obiekty z całej diecezji. Wśród zbiorów były dzieła sztuki religijnej oraz świeckiej: malarstwo, rzeźba, szaty liturgiczne, numizmaty, medale, fotografie. Eksponaty pochodziły głównie z darów, z prywatnych kolekcji kapłanów diecezji włocławskiej[3]. W okresie II Rzeczypospolitej kolekcje muzealne były już użyczane na wystawy ogólnopolskie, prowadzony był także inwentarz zbiorów. Kolekcja była powiększana o nowe zabytki, zaczęto również udostępniać zbiory za porozumieniem z kustoszem. Niestety w czasie II wojny światowej większość cennych eksponatów uległa rozgrabieniu, przetrwała jedynie niewielka część zbiorów. Po II wojnie światowej na długie lata Muzeum Diecezjalne przestało istnieć.

W 1995 dekretem ówczesnego biskupa ordynariusza podjęto decyzję o reaktywacji muzeum. Placówka otrzymała część parteru budynku przy pl. Kopernika 2. Muzeum zostało ponownie otwarte w 2005 roku. W 2007 postanowiono rozbudować dawne kolegium wikariuszy. Prace rozpoczęły się w marcu 2011 roku, dzięki staraniom biskupa włocławskiego Wiesława Alojzego Meringa[4].

W 2012 zakończyła się gruntowna modernizacja muzeum. Przebudowa polegała nie tylko na przywróceniu budynkowi historycznego wyglądu, rekonstrukcji detali architektonicznych, ale również na podniesieniu jego funkcjonalności poprzez dobudowanie nowej części, w której znalazła się aula z infrastrukturą dla organizacji wystaw czasowych, koncertów oraz magazyny muzealne, zaplecze socjalne, pracownie konserwatorskie[5].

Ekspozycja muzealna

Kopia Czary Włocławskiej, pochodzącej z I poł. X wieku.

Muzeum posiada ponad dwa tysiące eksponatów prezentowanych w ośmiu salach i korytarzu, w układzie epok historycznych m.in. szaty liturgiczne (ornaty renesansowe i barokowe) iluminowane inkunabuły, naczynia liturgiczne z pracowni augsburskiej z XVII w., obrazy (Ukrzyżowanie Cerrea de Vivar, Modlitwa w Ogrójcu), rzeźby (Piety i grupy Świętej Anny Samotrzeć, Madonny), rokokowe meble, pamiątki po Ojcu Świętym Janie Pawle II, portrety biskupów kujawskich, kolekcja medali pamiątkowych, krzyże celtyckie, rzeźby antyczne, kielichy gotyckie, monstrancje, relikwiarze[6].

W zbiorach muzeum znajduje się również kopia czary włocławskiej, przekazana w 2011 r. przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego na ręce biskupa włocławskiego Wiesława Meringa[7]. Oryginał pochodzący z I poł. X w. znajduje się obecnie w Muzeum Narodowym w Krakowie[8].

W muzeum znajdują się także Izby pamięci biskupa Michała Kozala oraz kardynała Stefana Wyszyńskiego[9].

Muzeum organizuje liczne wystawy czasowe, koncerty muzyki jazzowej, fortepianowe, zespołów smyczkowych oraz spotkania, konferencje.

Przypisy

  1. ↑ Piotr Sierzchała, Kapłani włocławscy jako historycy sztuki i konserwatorzy diecezjalni w XX w., Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2013, OCLC 904057300 .
  2. ↑ Muzeum Diecezjalne we Włocławku. odznaka.kuj-pom.bydgoszcz.pttk.pl.
  3. ↑ O muzeum | Muzeum Diecezjalne we Włocławku.
  4. ↑ Prymas Polski poświęci Muzeum Diecezjalne po remoncie. ddwloclawek.pl.
  5. ↑ Włocławskie muzeum diecezjalne po renowacji. dzieje.pl.
  6. ↑ Gotyk. Muzeum Diecezjalne we Włocławku.
  7. ↑ Diecezja włocławska otrzymała kopię "czary włocławskiej", eKAI, 30 listopada 1 .
  8. ↑ Czara włocławska - Obiekty - Wirtualne Muzea Małopolski , muzea.malopolska.pl .
  9. ↑ Izba pamięci bpa Kozala. Muzeum Diecezjalne we Włocławku.

Linki zewnętrzne