Dziś Muhu to temat, który obejmuje szeroki zakres dyskusji i debat w społeczeństwie. Od wpływu na politykę po wpływ na życie codzienne, Muhu zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od perspektywy, z której się do niego podchodzi, Muhu stał się dziś tematem o istotnym znaczeniu. Kontynuując badanie tego zjawiska, ważne jest, aby dokładnie zbadać jego różne aspekty i zrozumieć, jak wpływa ono na nasz stale zmieniający się świat. W tym artykule będziemy dalej badać Muhu i jego znaczenie w naszym życiu.
Kościół św. Katarzyny na wyspie | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Archipelag | |
Powierzchnia |
204,86 km² |
Długość linii brzegowej |
137,41 km |
Najwyższy punkt |
25 m n.p.m. |
Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Estonii ![]() | |
![]() | |
![]() |
Muhu (dawniej z niem. Moon) – wyspa na Morzu Bałtyckim należąca do Estonii, o powierzchni 204,86 km², wchodząca w skład Archipelagu Zachodnioestońskiego. Razem z wysepkami Kesselaid, Viirelaid i Suurelaid tworzy gminę Muhu. Trzecia pod względem wielkości wyspa Estonii, zaraz po Saremie i Hiumie. Od kontynentu oddzielona cieśniną Muhu Väin (daw. Moonsund). Z Saremą połączona jest groblą.
Archeologiczne znaleziska z cmentarzysk i kurhanów datowane na 2500 rok p.n.e. świadczą o bogatej przeszłości wyspy. Od XIII wieku w posiadaniu Zakonu kawalerów mieczowych. Z tamtego okresu pochodzi kościół św. Katarzyny w miejscowości Liiva. W pobliskiej Hellamaa znajduje się cerkiew (liczna mniejszość prawosławna na wyspie). W Koguvie (zachodnia część wyspy) zlokalizowano skansen etnograficzny z ponad setką budynków. Nieopodal skansenu w Linnuse istnieje jedyny ciągle działający wiatrak w całej Estonii.
W 1959 roku w północnej części wyspy Muhu utworzono rezerwat krajobrazowy Üügu w celu ochrony klifu Üügu , położonych poniżej niego źródliskowych torfowisk oraz niektórych rzadkich gatunków roślin[1].
Jedynym portem wyspy jest Kuivastu, utrzymujący połączenia z Virtsu (około 10 na dobę).