W dzisiejszym świecie Mickey Walker jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Z biegiem czasu Mickey Walker zyskał coraz większe znaczenie w różnych dziedzinach, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Mickey Walker, analizując jego implikacje w życiu codziennym, jego ewolucję na przestrzeni lat i jego wpływ na różne obszary badań. Od swoich początków do chwili obecnej Mickey Walker był przedmiotem debaty i refleksji, dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie jego znaczenia w obecnym kontekście. Dlatego konieczne jest zagłębienie się w tę analizę, aby w pełni zrozumieć ten, tak aktualny dzisiaj temat.
![]() | |
Pseudonim |
The Toy Bulldog |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1901 |
Data i miejsce śmierci |
28 kwietnia 1981 |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
170 cm |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
półśrednia, średnia |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
164 |
Zwycięstwa |
94 |
Przez nokauty |
60 |
Porażki |
19 |
Remisy |
4 |
Nieodbyte |
1 |
Mickey Walker, właśc. Edward Patrick Walker (ur. 13 lipca 1901 w Elizabeth, zm. 28 kwietnia 1981 we Freehold[1]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej i średniej. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych pięściarzy wagi średniej w historii.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1919. W tym roku stoczył 19 walk, z których przegrał tylko dwie. W 1920 walczył 12 razy, a w 1922 16 razy, niemal zawsze w formacie no decision, w tym 18 lipca 1921 z ówczesnym mistrzem świata w wadze półśredniej Jackiem Brittonem, którą prasa określiła jako remisową.
W 1922, po stoczeniu kolejnych 14 walk, zmierzył się 1 listopada w Madison Square Garden w Nowym Jorku z Brittonem w walce o tytuł mistrza świata w wadze półśredniej. Walker zwyciężył jednogłośnie na punkty i został nowym mistrzem[2]. W obronie tytułu stoczył następujące pojedynki:
Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
---|---|---|---|---|
(dts) | 22 marca 1923Newark | Pete Latzo | no decision | [3] |
(dts) | 20 września 1923Davenport | Bobby Green | no decision | [4] |
(dts) | 2 czerwca 1924Filadelfia | Lew Tendler | wygrana na punkty | [5] |
(dts) | 1 października 1925Filadelfia | Bobby Barrett | nokaut w 6. rundzie | [6] |
(dts) | 21 września 1925Nowy Jork | Dave Shade | wygrana na punkty | [7] |
(dts) | 21 listopada 1925Newark | Sailor Friedman | no decision | [8] |
W międzyczasie Walker stoczył 7 stycznia w Newark walkę o tytuł mistrza świata z Mikiem McTigue’em. Walka była w formacie no decision i chociaż Walker zdaniem prasy przeważał, nie zdołał wygrać przed czasem i zdobyć tytułu w nowej kategorii[9]. 2 lipca tego roku w Nowym Jorku Walker zmierzył się w pojedynku o mistrzostwo świata w wadze średniej z Harrym Grebem, ale przegrał po 15 rundach[10][11]. 20 maja 1926 w Scranton utracił tytuł mistrza świata w wadze półśredniej, gdy Pete Latzo pokonał go na punkty[12]. 26 czerwca tego roku Joe Dundee zwyciężył Walkera przez techniczny nokaut w 8. rundzie.
W tym samym 1926 Walker znowu został mistrzem świata, gdy 3 grudnia w Chicago pokonał na punkty pogromcę Greba Tigera Flowersa[13]. Obronił nowo zdobyty pas 30 czerwca 1927 w Londynie nokautując mistrza Europy Tommy’ego Milligana[14]. W tym samym roku wygrał w walkach towarzyskich z czołowymi bokserami wagi półciężkiej Mikiem McTigue’em i Paulem Berlenbachem. W 1928 obronił tytuł mistrza świata w wadze średniej po walce no decision z Jockiem Malone[15] i wygranej na punkty z Ace Hudkinsem[16].
28 marca 1929 w Chicago Walker ponownie spróbował zdobyć mistrzostwo świata w wadze półciężkiej, ale obrońca tytułu Tommy Loughran wygrał z nim na punkty[17]. W sierpniu tego roku Walker pokonał Leo Lomskiego, a 29 października w obronie pasa w wadze średniej (uznawanego przez NYSAC i Komisję Bokserską stanu Kalifornia) ponownie wygrał na punkty z Ace Hudkinsem[18]. Więcej tego tytułu nie bronił, formalnie rezygnując z niego w 1931. W 1930 pokonał m.in. ponownie Leo Lomskiego, a od 1931 walczył głównie z bokserami kategorii ciężkiej. 22 lipca tego roku zremisował z Jackiem Sharkeyem. W 1932 pokonał takich zawodników, jak King Levinsky i Paulino Uzcudun, ale 26 września Max Schmeling wygrał z nim przez techniczny nokaut w 8. rundzie. Od 1933 Walker walczył głównie w wadze półciężkiej. 6 lipca pokonał go Lou Brouillard, a 3 listopada w Madison Square Garden Walker zmierzył się w walce o mistrzostwo świata w kategorii półciężkiej z Maxie Rosenbloomem, ale przegrał na punkty[19]. W 1934 pokonał w towarzyskiej walce Rosenblooma, a przegrał z Young Corbettem III. Ostatnie 8 walk zawodowych stoczył w 1935. Zmarł w 1981.
Walka Walkera z Jackiem Brittonem z 1922 była inspiracją dla Ernesta Hemingwaya do napisania opowiadania Pięćdziesiąt kawałków[20].
Walker został wybrany podczas pierwszej elekcji w 1990 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[21].