Bob Fitzsimmons
W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Bob Fitzsimmons, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Dowiemy się o jego pochodzeniu, ewolucji na przestrzeni czasu oraz o tym, jak wpłynął na różne obszary codziennego życia. Ponadto zagłębimy się w różne perspektywy i opinie istniejące wokół Bob Fitzsimmons, a także w jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki tej wyczerpującej analizie będziemy starali się w pełni zrozumieć, co reprezentuje Bob Fitzsimmons i jak zaznaczył się w historii przed i po.
| |
| Pseudonim |
Bob, Ruby, Freckled Wonder |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Kategoria wagowa |
średnia, półciężka, ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
73 |
| Zwycięstwa |
60 |
| Przez nokauty |
51 |
| Porażki |
8 |
| Remisy |
5 |
| |
Robert James Fitzsimmons, Bob, Ruby lub Freckled Wonder (ur. 26 maja 1863 w Helston, zm. 22 października 1917 w Chicago) – angielski zawodowy pięściarz, pierwszy mistrz świata w trzech kategoriach wagowych.
Życiorys
Pochodził z wielodzietnej rodziny Anglika Jamesa Fitzsimmonsa i Irlandki Jane Strongman zamieszkałej w Kornwalii (Wielka Brytania). Gdy miał dziewięć lat rodzice wraz z dwanaściorgiem potomstwa wyemigrowali do Nowej Zelandii i osiedli w Timaru; tam zaczął pracować w kuźni brata. Początki jego zawodowej kariery łączy się z pojedynkami w turniejach na terenie Nowej Zelandii. Pierwsze oficjalne walki na zawodowym ringu odbył w Australii po 1883 roku. Droga do tytułu mistrzowskiego rozpoczęła się po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych. Na ringu występował w specjalnie zaprojektowanym stroju, mającym tuszować dysproporcje budowy ciała. Pierwszy tytuł wywalczył 14 stycznia 1891 w Nowym Orleanie. Zmarł w Chicago na zapalenie płuc.
Klasyfikacje i statystyki
W latach 1891–1897 był mistrzem świata w kategorii średniej. Mistrzostwo świata w wadze ciężkiej wywalczył 17 marca 1897, w czternastorundowym pojedynku z Jimem Corbettem. Mistrzem wagi ciężkiej był w latach 1897–1899. Mistrzostwo utracił 9 czerwca 1899 roku, kiedy spotkał się z Jimem Jeffriesem w walce o tytuł mistrza świata, przegrywając w 11. rundzie przez nokaut. W 1903 roku stoczył tragiczną w skutkach walkę z Potem Coughlingiem, który zmarł dzień później w wyniku doznanych obrażeń. Dwa miesiące po tym wydarzeniu stoczył dwudziestorundowy, rozstrzygnięty decyzją sędziów, pojedynek z George’em Gardnerem, który przyniósł mu kolejny tytuł mistrzowski.
W latach 1903–1905 był mistrzem świata w wadze półciężkiej, stając się pierwszym w historii pięściarstwa zawodnikiem, który zdobył mistrzowskie tytuły w trzech kategoriach wagowych.
Stoczył na zawodowym ringu 73 pojedynki, z których 60 zakończyło się jego zwycięstwem (w tym 51 przed czasem jako rezultat KO), 8 przegrał (7 przez KO), a 5 zakończyło się remisem. Łącznie na ringu przebywał przez 397 rund[1]!
W 1990 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ BoxRec: Bob Fitzsimmons. . (ang.).
Bibliografia
- Tim Hill: Boxing unseen archives. Bath: Parragon Queen Street House, 2002. ISBN 07-5258-51-69.