Michael Carruth
W dzisiejszym świecie Michael Carruth to temat, który wciąż zaskakuje i fascynuje miliony ludzi na całym świecie. Od swoich początków do chwili obecnej Michael Carruth był przedmiotem badań, debat i podziwu, a jego wpływ był obecny w niezliczonych aspektach życia codziennego. Przez lata Michael Carruth ewoluował i dostosowywał się do zmian społecznych, politycznych, ekonomicznych i technologicznych, umacniając się jako temat powszechnego zainteresowania. W tym artykule zbadamy różne aspekty Michael Carruth i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
9 lipca 1967 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
173 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Michael Carruth (ur. 9 lipca 1967 w Dublinie) – irlandzki bokser, złoty medalista olimpijski.
Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Barcelonie zdobył pierwszy dla Irlandii złoty medal w boksie, pokonując w finale wagi półśredniej ówczesnego mistrza świata Kubańczyka Juana Hernándeza Sierrę[1].
Starty olimpijskie
- waga lekka
- 1. runda – wolny los
- 2. runda – wygrana z Satoru Higashi (Japonia) 5-0
- ćwierćfinał – przegrana z George’em Cramne (Szwecja) KO
- waga półśrednia – złoto[1][2]
- 1. runda – wolny los
- 2. runda – wygrana z Maselino Tuifao (Samoa) 11-2
- ćwierćfinał – wygrana z Andreasem Otto (Niemcy) 35-22
- półfinał – wygrana z Arkhomem Chenglai’em (Tajlandia) 11-4
- finał – wygrana z Juanem Hernándezem Sierrą (Kuba) 13-10
Kariera zawodowa
Po zdobyciu złotego medalu olimpijskiego Carruth awansowany został do stopnia sierżanta. W dniu, w którym powrócił do Irlandii ze złotem, lokalne puby obniżyły ceny piwa do cen z 1956 roku, kiedy to Irlandia zdobyła poprzedni złoty medal olimpijski przez Ronniego Delaneya, który wygrał bieg na 1500 m w Melbourne w 1956 roku[3].
Carruth przeszedł do boksu zawodowego w 1994 r. po otrzymaniu pozwolenia i urlopu z irlandzkiej armii, gdzie służył jako żołnierz zawodowy. Jego trenerem został były irlandzki bokser Steve Collins. Carruth nie odniósł większych sukcesów na ringu zawodowym, przegrywając swoje dwie walki o tytuł: w 1997 roku z Rumunem Michaelem Löwem (Mihai Leu) o tytuł WBO w wadze półśredniej[4] i w 2000 roku z Adrianem Stone'em o tytuł IBO w wadze junior półśredniej[5]. Po tej przegranej walce zakończył karierę bokserską z wynikiem 18-3-0.
Media
W 2006 roku wziął udział w rozrywkowym programie tanecznym RTÉ dla celebrytów Celebrity Jigs 'n' Reels, w którym razem z profesjonalną tancerką Dearbhlą Lennon zajęli 4. miejsce[6].
W czasie igrzysk olimpijskich w Pekinie w 2008 i w Londynie w 2012 był komentatorem dla RTÉ[7].
Gaelic futbol
W 2009 Carruth zaproszony został do współpracy jako masażysta przez drużynę futbolu gaelickiego Westmeath GAA[8][9].
Przypisy
- ↑ a b LA84 Foundation – official olympic reports , la84foundation.org (ang.).
- ↑ Gold and silver in Barcelona
- ↑ A 67kg gold meant cheap beer in 1992. BBC Sport . 3 czerwca 2004. . (ang.).
- ↑ Michael Loewe vs. Michael Carruth na BoxRec.com
- ↑ Rock of ages Carruth in Stone battle
- ↑ Celebrity Jigs 'n' Reels
- ↑ Carruth backs Casey Cuban job
- ↑ Westmeath appoint Carruth as masseur. RTÉ Sport . 15 października 2009. . (ang.).
- ↑ Colm Keys: Carruth and Rheinisch boost Westmeath. Independent News & Media, 16 października 2009. . (ang.).
