W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Baktijar Artajew, temacie, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Baktijar Artajew to zjawisko, które wywołało duże zainteresowanie w społeczeństwie globalnym, czy to ze względu na jego wpływ na życie ludzi, jego znaczenie w polu zawodowym, czy wpływ na kulturę popularną. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy najważniejsze aspekty Baktijar Artajew, od jego początków do obecnego stanu, badając jego implikacje w różnych kontekstach i oferując kompleksowy obraz jego znaczenia i zakresu. Ponadto przeanalizujemy opinie ekspertów w tej dziedzinie i przedstawimy kilka własnych refleksji na temat tego zjawiska, aby zapewnić czytelnikowi pełną i wzbogacającą perspektywę.
![]() | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Baktijar Artajew (kaz. Бақтияр Артаев, ros. Бахтияр Гарифулаевич Артаев, Bachtijar Garifułajewicz Artajew; ur. 14 marca 1983 w Dżambule) – kazachski bokser amatorski, mistrz olimpijski w wadze półśredniej z 2004 roku.
Pierwszym występem Artajewa na dużej międzynarodowej imprezie rangi mistrzowskiej były mistrzostwa świata w 2003 roku. Dotarł w nich do ćwierćfinału wagi półśredniej (69 kg).
W maju 2004 roku wygrał turniej kwalifikacyjny w Karaczi, dzięki czemu zagwarantował sobie prawo udziału w sierpniowych igrzyskach olimpijskich w Atenach. Podczas nich okazał się najlepszy w wadze półśredniej, pokonując kolejno:
Ponadto wręczono mu Puchar Vala Barkera dla najlepiej wyszkolonego pięściarza całych igrzysk.
W 2005 roku zdobył brązowy medal mistrzostw świata w Myanyang, przegrywając w półfinale na punkty z Kubańczykiem Erislandym Larą. Po tych zawodach przeszedł do wagi średniej (75 kg). W 2006 roku wygrał warszawski Turniej im. Feliksa Stamma[1], a także został wicemistrzem igrzysk azjatyckich. Rok później w Chicago znowu zajął trzecie miejsce w mistrzostwach świata.
W sierpniu 2008 roku w Pekinie Artajew po raz drugi wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1/8 finału turnieju wagi średniej odniósł zwycięstwo nad głównym faworytem, mistrzem świata Matwiejem Korobowem. Mimo to sam został wyeliminowany wkrótce potem, w ćwierćfinale przez Jamesa DeGale'a (3:8)[2]. Kazach nie pogodził się z tą porażką, uważając że sędziowie punktowi nie byli obiektywni (wszyscy pochodzili z Europy) i sprzyjali Brytyjczykowi. W związku z tym w wieku 25 lat, mimo propozycji przejścia do zawodowego boksu, postanowił zawiesić zawodniczą karierę[3].
Objął posadę dyrektora państwowej bokserskiej szkoły w Tarazie, nazwanej jego imieniem. W listopadzie 2009 został mianowany kierownikiem zarządu turystyki, kultury fizycznej i sportu w akimacie (urzędzie) obwodu żambylskiego[4]. W styczniu 2011 roku został awansowany na zastępcę szefa gabinetu akima obwodu żambylskiego[5].
W czerwcu 2011 roku kazachskie media doniosły, że Artajew otrzymał bezterminowy bezpłatny urlop i zamierza wznowić sportową karierę[6]. W lipcu stoczył po raz pierwszy od 3 lat oficjalną walkę (w wadze półciężkiej) − podczas międzynarodowego turnieju w Mariupolu, na Ukrainie przegrał przed czasem z lokalnym zawodnikiem.