Max Liebermann
W dzisiejszym świecie Max Liebermann stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy konsekwencje dla przyszłości, Max Liebermann przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Ponieważ zainteresowanie tym tematem stale rośnie, istotne jest dalsze zrozumienie jego znaczenia i implikacji, ponieważ może to mieć znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Max Liebermann i jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po ekonomię, w celu przedstawienia kompleksowej i świadomej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lipca 1847 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lutego 1935 |
| Narodowość |
niemiecka |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| |
Max Liebermann (ur. 20 lipca 1847 w Berlinie, zm. 8 lutego 1935 tamże) – niemiecki malarz i grafik pochodzenia żydowskiego. Przedstawiciel realizmu, później impresjonizmu. Współzałożyciel Berlińskiej Secesji.
Życiorys
Urodził się jako syn zamożnego żydowskiego przemysłowca, Louisa Philippe Liebermanna i jego żony (z domu Hall). Brat Felix Liebermann (1851–1925) był historykiem; kuzyn Carl Theodore Liebermann (1842–1914) był chemikiem. Dziadek malarza – Joseph Lieberman, był przedsiębiorcą włókienniczym, który jako pierwszy w Prusach zbudował maszyny do produkcji bawełny, tkanin i tym samym złamał angielski monopol.
Liebermann najpierw studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie w Berlinie, a później malarstwo i rysunek w Weimarze w 1869 i w Paryżu w 1872 roku, gdzie malował pod wpływem Gustawa Courbeta, Milleta i Munkacsy'ego. Studiował u Charlesa Verlata, Carla Steffecka i Ferdinanda Wilhelma Pauwelsa.
Podczas wojny francusko-pruskiej (1870–1871), Lieberman służył koło Metzu jako medyk z zakonu joannitów. W latach 1873–1878 ponownie przebywał w Paryżu, następnie (1878–1884) działał w Monachium, później w Berlinie. Odbył podróż naukową do Holandii 1876–1877, gdzie wpływ wywarło na niego malarstwo Israelsa.
Malował pejzaże, portrety, sceny religijne i rodzajowe. Tworzył akwaforty. Początkowo tworzył realistyczne obrazy o ciemnych kolorach: Kobiety skubiące gęsi (1872), następnie rozjaśnił paletę w plenerowych kompozycjach z Holandii: np. Dom starców w Amsterdamie (1880), Wiązanie sieci (1889). Po 1890 wprowadził efekty impresjonistyczne, wykształcając ostatecznie swój styl: Kąpiący się chłopcy (1896), Gra w polo (1902), Uliczka żydowska w Amsterdamie (1905) oraz pejzaże z Wannsee.
Wybrane prace: Kobiety skubiące gęsi (Berlin), Naprawa sieci (Hamburg), Kobieta z kozami (Hamburg) oraz portrety: burmistrza Petersena (Hamburg), Autoportret (Florencja).
Był autorem Die Phantasie in der Malerei (Fantazja w malarstwie) (1916).
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN
- ISNI: 0000000120958679
- VIAF: 32004869
- ULAN: 500115690
- LCCN: n50050133
- GND: 118572695
- BnF: 11956143w
- SUDOC: 027543501
- NLA: 35686868
- NKC: jn20000603750
- BNE: XX1364454
- NTA: 068441746
- BIBSYS: 90071600
- CiNii: DA01641452
- Open Library: OL132602A, OL2263794A
- PLWABN: 9810658343805606
- NUKAT: n95206139
- J9U: 987007264680805171
- LNB: 000193335
- NSK: 000494819
- CONOR: 61126499
- ΕΒΕ: 217719
- LIH: LNB:SY+;=BS