Maurice Houvion
W dzisiejszym świecie Maurice Houvion to bardzo istotny temat, który wpływa na każdego na różne sposoby. Niezależnie od tego, czy jest to gorący temat, osoba wpływowa czy szeroka koncepcja, Maurice Houvion wywołał debaty i przyciągnął uwagę całego społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy Maurice Houvion i przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Dodatkowo sprawdzimy, jak Maurice Houvion ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal jest aktualnym tematem.
| Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1934 | |||
|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
176 cm | |||
| Dorobek medalowy | ||||
| ||||
Maurice Houvion (ur. 4 lipca 1934 w Saulcy-sur-Meurthe[1]) – francuski lekkoatleta, skoczek o tyczce, następnie trener tej konkurencji.
Zajął 5. miejsce w skoku o tyczce na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio nie zaliczył pierwszej wysokości w kwalifikacjach[1]. Zajął 7. miejsce na europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie[3]. Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[4].
W latach 1962–1963 sześć razy poprawiał rekord Francji w skoku o tyczce, doprowadzając go do wyniku 4,87 m (28 lipca 1963 w Colombes)[5].
Był mistrzem Francji w skoku o tyczce w 1962 i 1963 oraz brązowym medalistą w 1966, a także brązowym medalistą w dziesięcioboju w 1955[6].
Później był znanym trenerem lekkoatletycznym, Trenował takich skoczków o tyczce, jak Hervé d’Encausse, François Tracanelli, Patrick Abada, jego syn Philippe Houvion, Ferenc Salbert i Jean Galfione. Startował również z powodzeniem w zawodach weteranów.
Przypisy
- ↑ a b Maurice Houvion , olympedia.org (ang.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook , European Athletics, s. 393 (ang.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L'Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 15.
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook , European Athletics, s. 400 (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 104. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 , cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 196, 248, 256, 280 (fr.).