Obecnie Marie-France Loval to temat, który nabrał dużego znaczenia w społeczeństwie. Jego wpływ został odnotowany w różnych aspektach życia codziennego, wywołując dyskusje i debaty w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, akademickim czy zawodowym, Marie-France Loval zdołał przyciągnąć uwagę szerokiego spektrum ludzi, wzbudzając zarówno zainteresowanie, jak i niepewność. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Marie-France Loval, analizując jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje, aby zapewnić szeroką i krytyczną wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
Data i miejsce urodzenia |
12 sierpnia 1964 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
164 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Marie-France Loval (ur. 12 sierpnia 1964 w Pointe-à-Pitre[1][2]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, medalistka igrzysk śródziemnomorskich, olimpijka.
Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Véronique Ponchot, Marie-Christine Cazier, Laurence Bily i Loval) i zajęła 4. miejsce w biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1981 w Utrechcie[3]. Zajęła 7. miejsce w finale sztafety 4 × 100 metrów i odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[4].
Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Rose-Aimée Bacoul, Loval, Cazier i Liliane Gaschet) i zdobyła brązowy medal w biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[5]. Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1].
Była mistrzynią Francji w biegu na 100 metrów w 1984 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w 1983 i 1985, a także halową mistrzynią Francji w biegu na 60 metrów w latach 1983–1985[6].
19 lutego 1984 w Paryżu ustanowiła halowy rekord Francji w biegu na 60 metrów z czasem 7,27 s[2].