Cecilia Molinari
W dzisiejszym świecie Cecilia Molinari to istotny temat, który wywołuje duże zainteresowanie i debatę wśród różnych sektorów społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Cecilia Molinari nabrał znaczącego znaczenia w naszym życiu, wpływając na różne aspekty, od sposobu, w jaki odnosimy się do innych, po sposób, w jaki zarządzamy naszymi zasobami. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne podejścia i perspektywy dotyczące Cecilia Molinari, analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i jego możliwą ewolucję w przyszłości. Ponadto zbadamy, jak Cecilia Molinari wpłynął na podejmowanie decyzji na poziomie indywidualnym i zbiorowym, a także na konfigurację polityk publicznych i strategii biznesowych.
| ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1949 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
158 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Cecilia Molinari, po mężu Milardi (ur. 22 listopada 1949 w Borgo Val di Taro[1]) – włoska lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna mistrzyni igrzysk śródziemnomorskich, olimpijka.
Kariera sportowa
Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu i w eliminacjach tej konkurencji na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[2]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach odpadła w półfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[3].
Zdobyła złote medale w obu tych konkurencjach na igrzyskach śródziemnomorskich w 1971 w Izmirze[4][5]. Odpadła w eliminacjach biegu na 50 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[1], a na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów[7].
Zajęła 7. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w eliminacjach biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[8]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów[9]. Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1975 w Algierze[10], a w biegu na 100 metrów zajęła 4. miejsce[11].
Była mistrzynią Włoch w biegu na 100 metrów w latach 1968 i 1970–1974 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1974[12][13]. W hali była mistrzynią Włoch w biegu na 60 metrów w latach 1970–1973[14].
Ustanowiła rekord Włoch w biegu na 100 metrów z czasem 11,3 s przy pomiarze ręcznym (25 czerwca 1972 w Grazu) i 11,61 s przy pomiarze elektronicznym (1 września 1972 w Monachium) oraz w biegu na 200 metrów z wynikiem 23,6 s (15 września 1973 w Rieti), a także sześć razy poprawiała rekord swego kraju w sztafecie 4 × 100 metrów, doprowadzając go do wyniku 44,56 s (8 września 1974 w Rzymie)[15].
Przypisy
- ↑ a b Cecilia Molinari , olympedia.org (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook , European Athletics, s. 378, 381–382 (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 542, 545 (ang.).
- ↑ Mediterranean Games , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Şevket F. Erbay, 1971 Mediterranean Games , athleticspodium.com (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook , European Athletics, s. 385 (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook , European Athletics, s. 389 (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 550, 552–553 (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook , European Athletics, s. 396 (ang.).
- ↑ Şevket F. Erbay, 1975 Mediterranean Games , athleticspodium.com (ang.).
- ↑ 1975 – Alger (ALG), (23 août – 6 septembre) , cijm.org.gr, s. 4–5 (fr.).
- ↑ Italian Championships , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – donne. Tutti le campionesse italiane – 1923/2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) , sportolimpico.it (wł.).
- ↑ Italian Indoor Championships , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 214, 222 i 363. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
|
|
