W całej historii Marek Szczepański był tematem wielkiego zainteresowania i kontrowersji. Od samego początku Marek Szczepański przyciąga uwagę naukowców, artystów i ogółu ciekawskich. Jego wpływ na społeczeństwo i codzienne życie ludzi jest niezaprzeczalny, powodując ciągłe debaty i refleksje. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Marek Szczepański, analizując jego wpływ na różnych polach i jego ewolucję w czasie. Dodatkowo sprawdzimy, w jakim stopniu Marek Szczepański jest nadal aktualny i jak będzie nadal wywierał wpływ w przyszłości.
Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1956 |
---|---|
Data śmierci |
11 października 2023 |
Profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: socjologia edukacji, socjologia miasta i regionu, socjologia społeczności lokalnych, teoria rozwoju społecznego | |
Alma Mater | |
Profesura |
10 maja 1995 |
Praca naukowa i dydaktyczna | |
Uczelnia |
Uniwersytet Śląski |
Marek Stanisław Szczepański (ur. 13 kwietnia 1956 w Częstochowie, zm. 11 października 2023[1]) – polski socjolog i nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Śląskiego, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.
W 1978 ukończył socjologię na Uniwersytecie Śląskim. W 1983 uzyskał na tej samej uczelni stopień naukowy doktora[2]. W 1989 na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Modernizacja, rozwój zależny, rozwój endogenny. Socjologiczne studium teorii rozwoju społecznego. 10 maja 1995 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Specjalizował się w zakresie socjologii edukacji, socjologii miasta i regionu, socjologii społeczności lokalnych, teorii rozwoju społecznego.
Jako autor, współautor i redaktor ogłosił około 350 publikacji w kraju i zagranicą. Był autorem kilkudziesięciu badań poświęconych m.in. problemom regionalnym w okresie transformacji ustrojowej, a także redaktorem pierwszej strategii rozwoju metropolii górnośląskiej i współautorem strategii rozwoju województwa śląskiego[3].
Zawodowo był związany z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (pełnił funkcję dyrektora tej jednostki). Na uczelni tej przeszedł kolejne szczeble kariery naukowej, obejmując w 1997 stanowisko profesora zwyczajnego[2]. Był też pracownikiem Głównego Instytutu Górnictwa, profesorem Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej i wykładowcą Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Został również wykładowcą w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Opolskiego oraz Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Był współzałożycielem Wyższej Szkoły Zarządzania i Nauk Społecznych w Tychach, pełnił funkcję rektora tej uczelni, objął kierownictwo Katedry Socjologii. Był członkiem prezydium Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk i przewodniczącym rady naukowej Instytutu Śląskiego w Opolu.
W 2016 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[4]. Został także członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na kadencję 2017–2020[5].
W 2011 kandydował do Senatu z ramienia Unii Prezydentów – Obywatele do Senatu, zajmując ostatnie, 3. miejsce w okręgu (uzyskał 22,4% głosów)[6].