Marcin Romanowski

Marcin Romanowski

Marcin Romanowski (2019)
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1976 Skrwilno
Zawód, zajęcie	prawnik, urzędnik państwowy, polityk
Tytuł naukowy	doktor nauk prawnych
Uczelnia	Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Stanowisko	wiceminister sprawiedliwości (2019–2023), poseł na Sejm X kadencji (od 2023)
Partia	Solidarna Polska / Suwerenna Polska, PiS
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Marcin Romanowski (ur. 20 stycznia 1976 w Skrwilnie^[1]) – polski prawnik, polityk i urzędnik państwowy, doktor nauk prawnych, w latach 2019–2023 podsekretarz stanu, a w 2023 sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, poseł na Sejm X kadencji. Od stycznia 2024 zastępca przedstawiciela Sejmu RP w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy^[2].

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie (1995), studiów prawniczych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (2000) oraz podyplomowych studiów prawniczych (Magister Legum, LL.M.) na Uniwersytecie w Ratyzbonie (2002). Stypendysta Fundacji Konrada Adenauera na Uniwersytecie w Ratyzbonie (2000–2002), a także na Uniwersytecie w Greifswaldzie i Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie (2004–2005).

Rozprawę doktorską pt. Własność w procesie rozliczeń z komunistyczną przeszłością. Studium teoretycznoprawne na przykładzie Niemiec po 1989 roku obronił w 2008 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Adiunkt w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa na WPiA UKSW w Warszawie^[3][1][4].

Autor kilkunastu publikacji i opracowań naukowych, w tym współautor monografii O trudnych przypadkach filozofii prawa. Studia z antropologii filozoficznej^[5] oraz Reprywatyzacja. Problemy teorii i praktyki^[6].

W wyborach samorządowych w 2002 ubiegał się bez powodzenia o mandat radnego Rady m.st. Warszawy z listy komitetu Julii Pitery^[7]. Był ekspertem komisji śledczej w sprawie Lwa Rywina (2003–2004)^[1]. W latach 2005–2007^[8] oraz 2015–2019^[4][8] doradca ministra sprawiedliwości^[8]. Został działaczem Solidarnej Polski, w 2023 przemianowanej na Suwerenną Polskę.

W latach 2016–2019 dyrektor Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości^[9], a w latach 2016–2021 przewodniczący rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej^[10][11]. W latach 2018–2019 pełnił urząd Pełnomocnika Ministra Sprawiedliwości ds. Informatyzacji i Cyberbezpieczeństwa oraz ds. Funduszu Sprawiedliwości^[12].

4 czerwca 2019 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości^[1]. W listopadzie 2023 przeszedł na funkcję sekretarza stanu w tym samym resorcie, a w grudniu tego samego roku zakończył pełnienie tej funkcji.

Pełniąc funkcję wiceministra sprawiedliwości, był odpowiedzialny m.in. za informatyzację i cyberbezpieczeństwo wymiaru sprawiedliwości, powołując Centrum Cyberbezpieczeństwa w Zamościu, odpowiadał również za obszar nowoczesnych technologii w wymiarze sprawiedliwości. Pod jego kierunkiem został opracowany projekt wykorzystujący sztuczną inteligencję do monitorowania zachowań niebezpiecznych i niepożądanych w zakładach karnych^[13].

Od 2022 wykładowca w Instytucie Prawa Akademii Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu^[14]. Pomysłodawca i założyciel Szkoły Wyższej Wymiaru Sprawiedliwości.

W wyborach parlamentarnych w 2023 uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości, zdobywając 17 318 głosów^[15]. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wiceministra. 22 stycznia 2024 został zastępcą przedstawiciela Sejmu RP w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy. Od 23 stycznia 2024 pełnoprawny członek podkomisji praw człowieka oraz podkomisji sztucznej inteligencji i praw człowieka w Zgromadzeniu Parlamentarnym RE^[2]. W październiku tego samego roku wraz z Suwerenną Polską przystąpił do PiS^[16].

W 2024 został objęty śledztwem Prokuratury Krajowej dotyczącym wydatkowania środków z Funduszu Sprawiedliwości^[17]. 12 lipca 2024 Sejm uchylił Romanowskiemu immunitet poselski i uchwalił zgodę na jego zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie^[18]. 15 lipca 2024 został zatrzymany w Warszawie przez funkcjonariuszy ABW na wniosek Prokuratury Krajowej^[19][20][21]. Dzień później został wypuszczony na wolność na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa. Według Marcina Romanowskiego, było to związane z jego drugim immunitetem, wynikającym z członkostwa w delegacji Sejmu do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy^[22][23][24]. Przewodniczący Zgromadzenia Theodoros Rousopoulos(inne języki) w liście do marszałka Sejmu Szymona Hołowni zwrócił uwagę, że członkowie Zgromadzenia są objęci immunitetem przez cały rok trwania jego sesji^[25]. Część prawników wyraziła odmienne zdania w tej sprawie, m.in. Andrzej Zoll, który argumentował, że gdyby Marcin Romanowski nie był posłem na Sejm, nigdy nie zostałby członkiem delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego RE^[26][27].

2 października 2024 ZPRE uchyliło Marcinowi Romanowskiemu immunitet na wniosek ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego Adama Bodnara^[28]. W związku z jego uchyleniem prokurator wezwał Marcina Romanowskiego na przesłuchanie w dniu 7 października 2024 w charakterze podejrzanego^[29]; pomimo skutecznego doręczenia wezwania^[30] Marcin Romanowski nie pojawił się na przesłuchaniu^[30]. 15 października 2024 prokuratura przedstawiła mu zarzuty w zmienionym zakresie, z którymi podejrzany się nie zgodził^[31].

16 października 2024 prokuratura skierowała do sądu wniosek o tymczasowe aresztowanie Marcina Romanowskiego ze względu na zachodzącą w sprawie uzasadnioną obawę bezprawnego utrudniania postępowania i realną groźbę wymierzenia surowej kary^[32][33]. 9 grudnia 2024 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa zdecydował o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy^[34]. 12 grudnia 2024 prokurator wydał postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym^[35]. 19 grudnia 2024 Sąd Okręgowy w Warszawie wydał za nim Europejski nakaz aresztowania^[36]. Tego samego dnia jego obrońca potwierdził, że Marcinowi Romanowskiemu udzielono azylu politycznego na Węgrzech^[37].

2 kwietnia 2025 prokuratura wydała Europejski Nakaz Dochodzeniowy^[38][39].

Syn Romualda Ryszarda Romanowskiego (1946–2025)^{[40][41][42][43]} i Aleksandry^[44]. Jest numerariuszem katolickiej organizacji Opus Dei^[45][46].

W 2022 na antenie Radia Maryja określił społeczność LGBT jako „zinstytucjonalizowaną dewiację”^[47].

W okresie pełnienia funkcji wiceministra sprawiedliwości, 3 marca 2023 na Twitterze opublikował wpis, w którym poparł wymierzenie kary śmierci – w istocie formalnie i praktycznie niestosowanej ani w Polsce, ani w całej UE – dla czwórki osób w wieku 16 i 17 lat, domniemanych sprawców zabójstwa innego nastolatka^[48].

Według Marcina Romanowskiego konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (tzw. konwencja stambulska) wprowadza zamieszanie ideologiczne, pojęcie gender, wskazując płeć kulturową i uwarunkowania społeczne jako przyczynę przemocy – a nie alkohol czy seksualizację obrazu kobiety w mediach^[49]. W mediach szeroko komentowano jego słowa określające konwencję jako „genderowy koń trojański”^[50][51].

• Dr Marcin Romanowski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB)  .