Manus (wyspa)
W dzisiejszym świecie Manus (wyspa) przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w kulturze popularnej, czy też wpływ na konkretną dziedzinę, Manus (wyspa) stał się tematem ogólnego zainteresowania. Od powstania po ewolucję na przestrzeni lat, Manus (wyspa) wywołał debatę, refleksję i podziw w równym stopniu. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Manus (wyspa), od jego początków po dzisiejszy wpływ, analizując jego znaczenie i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
.jpg) Zdjęcie satelitarne | |
| Państwo | |
|---|---|
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
2100 km² |
| Populacja (2000) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Papui-Nowej Gwinei  | |
 2°05′S 147°00′E/-2,083333 147,000000
| |
| |
Manus – największa z Wysp Admiralicji, stanowi część prowincji Manus państwa Papua-Nowa Gwinea. Jest piątą co do wielkości wyspą Papui-Nowej Gwinei: ma około 100 km długości i 30 km szerokości. Ogromną większość wyspy pokrywa gęsty wilgotny las równikowy.
Najwyższym wzniesieniem Manus jest góra Dremsel w środkowo-południowej części wyspy, która sięga 718 metrów n.p.m. Manus jest wyspą pochodzenia wulkanicznego i prawdopodobnie wypiętrzyła się z wód oceanu w okresie późnego miocenu, 8–10 milionów lat temu. Podłożem gleby wyspy są zarówno skały wulkaniczne, jak i skały osadowe pochodzenia koralowego.
Według spisu powszechnego z roku 2000 Manus zamieszkuje około 43 000 osób. Na wyspie znajduje się też stolica prowincji, miasto Lorengau. Głównym lotniskiem prowincji jest Momote Airport na sąsiedniej wyspie Los Negros, połączonej z Manus mostem.
Wyspę Manus zamieszkuje endemiczny ślimak szmaragdowy, którego muszle są wykorzystywane przy produkcji biżuterii.
Historia
7-8 kwietnia 1942 roku wyspę zajęli Japończycy[1], którzy założyli na Manus bazę i lotnisko wojskowe. Instalacje te stały się celem ataku sił amerykańskich, co doprowadziło do walk o Wyspy Admiralicji w lutym i marcu roku 1944. Po zdobyciu wyspy w Zatoce Seeadlera założona została baza morska aliantów, która w okresie późniejszym była wykorzystywana przez okręty Brytyjskiej Floty Pacyfiku.
W latach 1950–1951 władze Australii prowadziły na wyspie ostatnie procesy przeciwko Japończykom oskarżanym o dokonanie zbrodni wojennych[2].
Głównym oskarżonym był Takuma Nishimura, który wcześniej stanął przed brytyjskim sądem wojskowym z oskarżenia o dokonanie masakry Chińczyków w Singapurze w roku 1942 i został skazany na dożywocie. W drodze do więzienia został zatrzymany w Hongkongu przez australijską żandarmerię wojskową. Dowody przedstawione sądowi na Manus wskazywały, że Nishimura kazał rozstrzeliwać rannych australijskich i hinduskich żołnierzy na moście Parit Sulong podczas walk na Malajach, po czym, dla zatarcia śladów, niszczyć ciała zabitych. Australijski sąd uznał go winnym zarzucanych mu zbrodni; Nishimura został powieszony 11 czerwca 1951 roku.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Eric Lacroix, Linton Wells: Japanese Cruisers of the Pacific War. Wyd. reprint 1999. London: Chatham Publ, 1997, s. 364. ISBN 1-86176-058-2. OCLC 222107331. (ang.).
- ↑ Philip Piccigallo: The Japanese on Trial. Austin: 1979. ISBN 0-292-78033-8.