Ludwika Izabela Kirchberg
W tym artykule zbadamy wpływ Ludwika Izabela Kirchberg na dzisiejsze społeczeństwo. Od dziesięcioleci Ludwika Izabela Kirchberg cieszy się dużym zainteresowaniem badaczy, naukowców i ekspertów w tej dziedzinie. Z biegiem czasu Ludwika Izabela Kirchberg odegrał zasadniczą rolę w różnych aspektach życia codziennego, wpływając na politykę, ekonomię, kulturę i technologię. Poprzez głęboką i szczegółową analizę sprawdzimy, jak Ludwika Izabela Kirchberg ukształtował i zmienił sposób, w jaki myślimy, działamy i żyjemy. Dodatkowo zbadamy przyszłe implikacje Ludwika Izabela Kirchberg w stale zmieniającym się i ewoluującym świecie.
| Ludwika Izabela Aleksandryna Augusta | |
| Luise Isabelle Alexandrine Auguste zu Sayn-Hachenburg von Kirchberg | |
._Echtgenote_van_Frederik_Willem,_vorst_van_Nassau-Weilburg,_en_schoonzuster_van_Augusta_Maria_Carolina_van_Nassau-Weilburg_Rijksmuseum_SK-A-416.jpeg) rys. Johann Friedrich Tischbein, 2. poł. l. 80. XVIII w., Rijksmuseum | |
| |
| księżna Nassau-Weilburga, hrabianka Sayn-Hachenburga, burgrabianka Kirchberga | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Jerzy Wilhelm Kirchberg |
| Matka |
Izabela Augusta Reuss-Greiz |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Ludwika Izabela Aleksandryna Augusta zu Sayn-Hachenburg von Kirchberg, niem. Luise Isabelle Alexandrine Auguste zu Sayn-Hachenburg von Kirchberg (ur. 29 kwietnia 1772 w Hachenburgu[1], zm. 6 stycznia 1827 w Wiedniu) – niemiecka arystokratka rodowa, hrabianka Sayn-Hachenburga i burgrabianka Kirchberga, księżna Nassau-Weilburga jako żona Fryderyka Wilhelma.
Życiorys
Urodziła się jako jedyna córka Jerzego Wilhelma Kirchberga (1751–1777), hrabiego Sayn-Hachenburga i jego żony Izabeli Augusty Reuss-Greiz (1752–1824), księżniczki Reuss ze starszej linii rodu[1]. Jako jedyna spadkobierczyni swojego ojca została wydana za Fryderyka Wilhelma (1768–1816), dziedzicznego księcia rodu Nassau-Weilburgów, syna Karola Krystiana (1735–1788) i Karoliny Orańskiej (1743–1787), księżniczki Niderlandów[2]. Ślub arystokratki odbył się 31 lipca 1788 w Hachenburgu[2].
Para miała czworo dzieci:
- Wilhelma I (ur. 14 czerwca 1792, zm. 30 sierpnia 1839), księcia Nassau od 1816 ⚭ 1) Ludwika Saska-Altenburska (1794–1825), córka Fryderyka (1763–1834), księcia Altenburga, i Karoliny Meklemburskiej (1769–1818), 2) Paulina Fryderyka Wirtemberska (1810–1856), córka Pawła (1785–1852) i Karoliny Saskiej-Altenburskiej (1787–1847);
- Augustę Ludwikę Wilhelminę (ur. 5 stycznia 1794, zm. 11 kwietnia 1796)[3];
- Henriettę Aleksandrynę Fryderykę Wilhelminę (ur. 30 października 1797, zm. 29 grudnia 1829) ⚭ Karol Ludwik Habsburg-Lotaryński (1771–1847), książę cieszyński, syn Leopolda II (1747–1792), cesarza rzymsko-niemieckiego, i Marii Ludwiki Burbon (1745–1792);
- Fryderyka Wilhelma (ur. 15 grudnia 1799, zm. 6 stycznia 1845) ⚭ Anna Edler von Vallyemare (1802–1864), córka Josepha (1872–1832), wdowa po Johannie Baptiscie Brunoldzie, hrabim von Tiefenbach[2].
Po śmierci męża w 1818 zamieszkała w Wiedniu, gdzie zmarła osiem lat później[4].
9 stycznia 1827 została pochowana na cmentarzu w Baden[4]. Wraz z jej śmiercią wygasł ród Kirchbergów, boczna linia Sayn-Hachenburgów; przynależne im tytuły odziedziczyła dynastia nassalska[5].
Przypisy
- ↑ a b Giraud 1981 ↓, s. 135.
- ↑ a b c Johann Georg Hassel, Nassau-Weilburg, Heinrich Schorch (red.), Allgemeines Europäisches Staats und Adress Handbuch für die Staaten des Rcheinishen Bundes, t. 2, Weimar: „Landes Industrie Comptoirs” Verlag, 1813, s. 141–142 (niem.).
- ↑ Giraud 1981 ↓, s. 217.
- ↑ a b Isabelle Louise Alexandrine Auguste, verwittwete von Nassau-Weilburg, geb. Burggraffin von Kirchberg, Bernhard Friedrich Voigt, Nachtrag einiger im Jahr 1826 Berstoberen, „Neuer nekrolog der Deutschen”, B. F. Voigt, 1829, s. 74–75 (niem.).
- ↑ Giraud 1981 ↓, s. 138.
Bibliografia
- Nassau. W: Alain Giraud: L’Allemagne Dynastique: Les quinze familles qui ont fait l’empire. T. 3: Brunswick-Nassau-Schwarzbourg. Le Perreux-sur-Marne: F. & B. Magdelaine, 1981, s. 130–217. ISBN 978-2-901138-01-3. (fr.).