Ludwik Edward Helcel

W dzisiejszym świecie Ludwik Edward Helcel staje się coraz ważniejszy w życiu ludzi. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, Ludwik Edward Helcel wywarł znaczący wpływ na nasz sposób życia, pracy i relacji. Od swoich początków do chwili obecnej Ludwik Edward Helcel był przedmiotem badań, debat i podziwu, stając się tematem ciągłego zainteresowania badaczy, specjalistów i pasjonatów. W tym artykule dokładnie zbadamy rolę Ludwik Edward Helcel w dzisiejszym społeczeństwie, analizując jego skutki, implikacje i możliwą przyszłość, w celu lepszego zrozumienia jego wpływu na nasze życie.

Ludwik Edward Helcel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1810
Kraków

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1872
Radłów

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

bankier

Epitafium Ludwika Helcla
Kaplica, cmentarz Rakowicki

Ludwik Edward Helcel (ur. 15 października 1810 w Krakowie, zm. 13 listopada 1872 w Radłowie) – bankier, wiceprezydent Krakowa, działacz krakowskiego samorządu miejskiego, członek Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej.

Życiorys

Syn Antoniego Hölzla i Józefy z Sonntagów[1]. Ukończył maturą Gimnazjum św. Anny w Krakowie (1825)[2]. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów pracował jako bankier, co w połączeniu ze spadkiem po rodzicach uczyniło go człowiekiem bardzo zamożnym[3]. Był dyrektorem krakowskiej filii austriackiego Banku Eskontowego i Banku Zastawniczego, członkiem Rady Nadzorczej Banku Galicyjskiego. Od 1852 współpracownik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie. Właściciel majątku w Radłowie i Biadolinach Radłowskich[4].

W latach 1853–1860 członek Wydziału Miejskiego, w którym działał na rzecz ustanowienia samorządu miejskiego. Gdy nadanie statutu opóźniało się z winy władz austriackich, H. pod koniec 1860 manifestacyjnie zrezygnował z godności seniora[3]. W latach 1866–1869 był pierwszym wiceprezydentem Krakowa, a następnie członkiem Rady Miejskiej. Był inicjatorem opracowania archiwaliów miasta Krakowa, budowy fabryki tytoniu[1].

Z przekonań politycznych konserwatysta. W 1867 został wybrany posłem na II kadencję Sejmu Krajowego Galicji złożył mandat po II sesji w październiku 1868. W latach 1867–1868 był posłem do Rady Państwa II kadencji wybranym przez Sejm Krajowy[5].

Od 1836 członek Arcybractwa Miłosierdzia[6]. Na mocy testamentu Anny i Ludwika powstał w Krakowie istniejący do dziś Dom Ubogich im. Ludwika i Anny Helclów[7]. Zmarł w Radłowie[8].

Ludwik Helcel spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w ufundowanej wraz z żoną Kaplicy Zmartwychwstania Pańskiego[9].

Rodzina

Pochodził z rodziny krakowskich kupców i bankierów, których nazwisko brzmiało pierwotnie Hölzel von Sternstein. Był synem kupca krakowskiego Antoniego Holzla (zm. ł854) i Józefy z Sonntagów, jego starszym bratem był historyk Antoni Zygmunt Helcel. Ojciec był kupcem i bankierem, właścicielem Rzędowic, Mianocic, Giebułtowa i folwarków w okolicach Miechowa zakupionych w 1831 roku. Żoną Ludwika była Anna Helcel z domu Treutler, małżeństwo było bezdzietne[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Ewa Danowska, Ludwik Edward Sternstein Helcel (1810-1872) właściciel dóbr radłowskich, Dziedzictwo rodziny Helclów w Krakowie, Kraków 2014, s. 91-96, ISBN 97883-242-2602-3.
  2. ↑ Leniek J., Książka pamiątkowa trzechsetnej rocznicy założenia Gimnazjum św. Anny w Krakowie, Kraków 1888 s. 222;
  3. ↑ a b Wacław Kolak i Stanisława Pańków, Helcel Sternstein (Sztersztyn) Ludwik Edward, Polski Słownik Biograficzny, t. 9 Wrocław-Warszawa-Kraków 1960-1961, s. 357-359
  4. ↑ K. Orzechowski, Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, W.X. Krakowskiem i X. Bukowinie, Kraków 1872, s. 4, 68.
  5. ↑ Parlament Österreich Republik, Kurzbiografie Helcel, Ludwik von Sternstein , parlament.gv.at (niem.).
  6. ↑ Encyklopedia Krakowa wyd. Kraków 2000 s. 282.
  7. ↑ Historia Domu Pomocy Społecznej im. Ludwika i Anny Helclów w Krakowie.
  8. ↑ Kronika miejscowa i zagraniczna, „Czas” (261), 14 listopada 1872, s. 2.
  9. ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s. 86.

Bibliografia

Wacław Kolak i Stanisława Pańków, Helcel Sternstein (Sztersztyn) Ludwik Edward, Polski Słownik Biograficzny, t. 9 Wrocław-Warszawa-Kraków 1960-1961, s. 357-359