W dzisiejszym artykule przyjrzymy się Ludobójstwo kulturowe, tematowi, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Ludobójstwo kulturowe zyskał znaczenie w różnych obszarach, od polityki po naukę, a jego wpływ był odczuwalny na całym świecie. W miarę postępów w opracowywaniu tego artykułu przyjrzymy się bliżej kluczowym aspektom Ludobójstwo kulturowe, odnosząc się do jego implikacji, wyzwań i możliwości, jakie stwarza. Aby zapewnić kompleksowy przegląd, zbadamy różne perspektywy i opinie ekspertów na temat Ludobójstwo kulturowe, aby zapewnić pełny przegląd tego ekscytującego tematu.
Ludobójstwo kulturowe; ludobójstwo etniczne[1], etnocyd[2] (ang. ethnocide) – planowe[3] niszczenie odrębności kulturowej i etnicznej (narodowej) grupy. Ma na celu rozbicie struktury społecznej i rodzinnej[4], a także zmuszenie ludzi do porzucenia własnej kultury[3] (wierzeń, języka, sztuki) i sposobu życia oraz przyjęcia innej tożsamości. Zachodzi najczęściej w sytuacji konfliktu między grupami[5], gdzie grupa dominująca (reprezentowana np. przez władze państwowe[3]) uniemożliwia rozwój kulturowy słabszej grupy i łamie prawa człowieka w imię interesów politycznych, ideologicznych bądź ekonomicznych. Działania te prowadzą do zaniku grupy etnicznej i asymilacji jej członków przez społeczeństwo dominujące. Arjun Appadurai uważa, że ludobójstwo kulturowe jest konsekwencją dążenia narodu do "czystości etnicznej"[6]. Ludobójstwo kulturowe jest potępiane przez UNESCO[1]. Według deklaracji kończącej konferencję ekspertów do spraw rozwoju etnicznego i etnocydu zorganizowanej pod auspicjami UNESCO (San José, Kostaryka, grudnia 1981), polega ono na tym, że grupa etniczna jest pozbawiona prawa do korzystania, rozwijania i przekazywania własnej kultury i własnego języka, niezależnie od tego, czy to zbiorowo, czy indywidualnie[7]. Co więcej, eksperci w pkt 1. deklaracji przyjęli, że stanowi ono naruszenie prawa międzynarodowego równoważnego ludobójstwu, które zostało potępione przez Konwencję Narodów Zjednoczonych o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa z 1948 r. Należy zwrócić jednak uwagę, że konferencja w San José dotyczyła ludów indiańskich Ameryki Łacińskiej, a uczestniczyli w niej w zdecydowanej większości eksperci z Ameryki Środkowej.
Uchwalona w 2006 r. Deklaracja praw ludów tubylczych w art. 7 pierwszej wersji głosiła: Ludność tubylcza ma zbiorowe i indywidualne prawo, by nie być ofiarą ludobójstwa etnicznego i kulturowego, w art. 8 wersji drugiej Ludność tubylcza i należące do niej jednostki mają prawo nie podlegać przymusowej asymilacji lub zniszczeniu swej kultury[8]. Zazwyczaj proces ludobójstwa kulturowego przebiega bez fizycznej likwidacji członków grupy[5].