Lotopałanka karłowata

Wygląd przypnij ukryj Lotopałanka karłowata
Petaurus breviceps
Waterhouse, 1839
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Rząd

dwuprzodozębowce

Rodzina

lotopałankowate

Podrodzina

Petaurinae

Rodzaj

lotopałanka

Gatunek

lotopałanka karłowata

Kategoria zagrożenia (CKGZ)

najmniejszej troski

Lotopałanka karłowata, lotopałanka krótkogłowa (Petaurus breviceps) – gatunek ssaka z podrodziny Petaurinae w obrębie rodziny lotopałankowatych (Petauridae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1839 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse na łamach czasopisma Proceedings of the Zoological Society of London i nadając mu nazwę Petaurus breviceps. Miejsce typowe to Nowa Południowa Walia, Australia. Holotyp to skóra dorosłej samicy o sygnaturze BMNH 55.12.24.78 z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie.

Tradycyjnie w obrębie P. breviceps wyróżniano cztery podgatunki jednak badania przeprowadzone w 2020 roku w oparciu o dowody molekularne i morfologiczne wykazały, że P. breviceps stanowi trzy różne występujące w Australii gatunki (traktowane wcześniej jako podgatunki): P. breviceps, P. ariel i P. notatus. Populacje z Nowej Gwinei nie zostały zrewidowane w tej publikacji, ale z pewnością nie reprezentują P. breviceps ani żadnego z innych gatunków australijskich i mogą stanowić zespół odrębnych gatunków; Mammal Diversity Database wstępnie traktuje te populacje jako odrębny gatunek P. papuanus, ale zaleca przeprowadzenie dogłębnej rewizji taksonomicznej tego taksonu.

Etymologia

Zasięg występowania

Lotopałanka karłowata występuje na wschód od Wielkich Gór Wododziałowych przez południowo-wschodni Queensland, na południe przez wschodnią Wiktorię, rozciągając się na południe do północnego Brisbane.

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 15,5–17,5 cm, długość ogona 14,2–22 cm; masa ciała 95–155 g. Grzbiet szary z czarnym pasmem pośrodku, biegnącym od nasady ogona do czoła, czarne obwódki wokół oczu, brzuch biały, ogon szary, z ciemną obwódką w pobliżu koniuszka

Ekologia

Małe, stadne zwierzę nadrzewne. Charakteryzuje się obecnością długiego chwytnego ogona i fałdów skórnych stanowiących wystarczającą powierzchnię nośną dla lotu ślizgowego na odległość do 55 metrów. Ciąża trwa 21 dni, w miocie 2-3 młode. Żywi się słodkim sokiem z pni akacji i figowców.

Przypisy

  1. ↑ a b c G.R. Waterhouse. On the Dentition of the Flying Opossums. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 6, s. 152, 1838. (ang.). 
  2. ↑ Petaurus breviceps, The IUCN Red List of Threatened Species  (ang.).
  3. ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 14. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. ↑ J.H. Reichholf & G. Steinbach (red.); autorzy tekstów: J. Diller, S. Graf, W. Hagen, H. Hagen, U. Heckner-Bisping, P. Hey-Reidt, K. Janke, E. Keller, B.P. Kremer, J. Markl, B. Markl, H.F. Moeller, J.H. Reichholf, M. Schmitt, A. Sigl & U. Weinhold: Ssaki. Cz. 1. Warszawa: Horyzont, 2001, s. 32, seria: Leksykon zwierząt. ISBN 83-7227-610-2. (pol.).
  5. ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Species Petaurus breviceps. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
  6. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Petaurus breviceps Waterhouse, 1839. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
  7. ↑ S. Jackson: Family Petauridae (Striped Possums, Leadbeater’s Possum and Lesser Gliders). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 561–562. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  8. ↑ a b T. Cremona, A.M. Baker, S.J.B. Cooper, R. Montague-Drake, A.M. Stobo-Wilson & S.M. Carthew. Integrative taxonomic investigation of Petaurus breviceps (Marsupialia: Petauridae) reveals three distinct species. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 191 (2), s. 503–527, 2021. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa060. (ang.). 
  9. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 88. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  10. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Petaurus papuanus O. Thomas, 1888. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
  11. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 526, 1904. (ang.). 
  12. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 34.
  13. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 44.
  14. ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 60. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Encyklopedia internetowa (takson): Identyfikatory zewnętrzne: