W tym artykule zbadamy temat Kupienino z różnych perspektyw i podejść. Kupienino to temat, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne wymiary Kupienino, jego historię, dzisiejsze implikacje i możliwe prognozy na przyszłość. Dodatkowo zagłębimy się w opinie i refleksje ekspertów w danej dziedzinie, a także doświadczenia tych, których Kupienino bezpośrednio dotknął. Ostatecznie naszym celem jest zaoferowanie kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na ten temat, w nadziei na wspieranie dialogu i zrozumienia wśród naszych czytelników.
wieś | |
Kościół pw. św. Henryka | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
257[2] |
Strefa numeracyjna |
68 |
Kod pocztowy |
66-200[3] |
Tablice rejestracyjne |
FSW |
SIMC |
0915053 |
Położenie na mapie gminy Świebodzin ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego ![]() | |
![]() |
Kupienino – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.
Miejscowość jest położona przy drodze krajowej nr 92 i linii kolejowej Warszawa – Berlin (przystanek kolejowy Kupienino).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Pierwsza uznawana za autentyczną wzmianka o wsi pochodzi z 1286 roku i dotyczy transakcji opata klasztoru w Obrze z komesem Gniewomirem, który za połowę Żodynia otrzymał dziedzictwo "Cupenino". W XIV wieku wieś przeszła na własność rodziny Smolków, a w 1432 roku została nadana przez Henryka IX dla Henryka von Walderode. W połowie XVI wieku protestancka ludność wsi udawała się na nabożeństwa do zboru położonego w Szczańcu, a następnie zajęła kościół katolicki we wsi. Zdecydowana akcja kontrreformacyjna biskupów wrocławskich w 1654 roku, doprowadziła do usunięcia protestanckiego pastora z kościoła katolickiego oraz przyłączenia go do katolickiej parafii w Rzeczycy. Pomimo starań katolickich kapłanów, ludność Kupienina nie porzuciła nowej wiary i po pewnym czasie kościół został ponownie porzucony. Pod koniec XVIII wieku wieś liczyła 237 mieszkaców. Około 1795 roku dobra kupinińskie nabył Ernst Wilhelm Leopold von Sommerfeld, w tym czasie we wsi do majątku dworskiego należał wiatrak, folwark oraz zajmujące ponad 160 ha powierzchni leśnictwo. Wieś w 1821 roku liczyła 200 mieszkańców. Po śmierci von Sommerfelda majątek przejęli jego potomkowie, a następnie za sumę 28 tys. talarów miejscowość nabył Heinrich Wilhelm Paech. Kupienino znalazło się w pobliżu ważniej linii kolejowej w 1870 roku, a rodzina Paechów przyczyniła się do budowy dworca kolejowego. Po II wojnie światowej Kupienino znalazło się granicach Polski i zostało sołectwem w gminie Rzeczyca, w latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Kupienino, a następnie została włączona go gromady Lubinicko[4].
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]: