W tym artykule przyjrzymy się Krówka (rzeka) z różnych perspektyw i przy podejściu multidyscyplinarnym. Krówka (rzeka) to temat, który wywołał zainteresowanie i debatę na przestrzeni dziejów, a jego wpływ rozciąga się na różne obszary społeczeństwa. Przeanalizujemy różne aspekty Krówka (rzeka) poprzez studia i badania, które dotyczyły jego wpływu w sferze kulturowej, społecznej, ekonomicznej i politycznej. Dodatkowo sprawdzimy, jak Krówka (rzeka) ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal jest aktualny. Mamy nadzieję, że poprzez tę wyczerpującą analizę rzucimy światło na znaczenie i złożoność Krówka (rzeka), zachęcając do krytycznej i wzbogacającej refleksji na ten temat.
![]() | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Województwo | |
Rzeka | |
Długość | 54 km |
Źródło | |
Miejsce | Pojezierze Krajeńskie |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Brda |
Miejsce | |
Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() |
Krówka – rzeka, prawy dopływ Brdy, struga łącząca kilkanaście jezior rynny byszewskiej. W górnym biegu nosi nazwę Tonińska Struga.
Źródło cieku znajduje się w pobliżu miejscowości Huta na Krajnie. Początkowo płynie na północ w kierunku Sośna, przez rezerwat przyrody Wąwelno, by zakręcić na południe. Południowy kraniec osiąga w toni Jeziora Słupowskiego, potem łagodnie skręca na północny wschód, a wreszcie niemal na północ. Cały bieg liczy 54 km. W rynnie Jezior Byszewskich, jako struga łącząca poszczególne akweny ma długość nieco ponad 8 km.
W swym górnym biegu (od źródeł do Jeziora Dźwierznowskiego) rzeka ta nosi nazwę Tonińska Struga[1].
78% powierzchni zlewni rzeki Krówki stanowi obszar zlewni całkowitej jezior: Wierzchucińskiego Dużego i Małego[2].
Powyżej jezior Wierzchucinieckich posiada dwa ważniejsze dopływy: spod Wąwelna i spod Prosperowa, które odwadniają tereny rolnicze oraz zbierają wody z rowów meliorujących torfowiska.
Jakość wód Krówki badana była w Buszkowie, w obrębie rynny jezior byszewskich, w latach 1976, 1986, 1995 i 2002. Wody cieku kwalifikowano w III klasie czystości wód (1995) lub pozaklasowej, głównie z uwagi na eutrofizację i stan sanitarny[2].