Kosmos 140

W dzisiejszym świecie Kosmos 140 stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu coraz szerszego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy znaczenie w obecnym kontekście, Kosmos 140 nadal jest przedmiotem debaty i analiz w różnych obszarach. Od sfery akademickiej po popularną, Kosmos 140 niezmiennie budzi zainteresowanie i prowokuje do refleksji na temat jego implikacji i konsekwencji dla współczesnego świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kosmos 140, analizując jego implikacje, ewolucję w czasie i znaczenie w bieżącym kontekście.

Kosmos 140
Ilustracja
Indeks COSPAR

1967-009A

Państwo

 ZSRR

Rakieta nośna

Sojuz

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachska SRR

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

165 km[1]

Apogeum

218 km[1]

Okres obiegu

88,5 min[1]

Nachylenie

51,7°[1]

Mimośród

0,00403[1]

Czas trwania
Początek misji

7 lutego 1967 03:21 UTC

Powrót do atmosfery

9 lutego 1967

Wymiary
Masa całkowita

6450 kg[1]

Kosmos 140 (ros. Космос-140) – bezzałogowy lot kosmiczny w ramach programu Sojuz. Misja Kosmos 140 była trzecim testem tego statku (drugim, podczas którego udało się go wynieść na orbitę okołoziemską).

Start misji Kosmos 140 był udany, problemy zaczęły się na orbicie. System kontroli orientacji zawiódł, statek zużył niepotrzebnie dużą ilość paliwa i nie mógł utrzymać orientacji pozwalającej na skuteczne działanie paneli słonecznych; pomimo tego obsługa naziemna zachowała nad nim kontrolę. Pojazd wszedł w atmosferę pod ostrzejszym kątem niż zakładano. Podczas oddzielania kapsuły powrotnej doszło do jej dekompresji i wypalenia trzydziestocentymetrowej dziury w osłonie termicznej. Systemy lądowania kapsuły zadziałały, zboczyła ona jednak z planowanego kursu o 500 km i trafiła w taflę lodu na zamarzniętym Jeziorze Aralskim, przebijając ją i tonąc na głębokość 10 m. Statek musieli wydobyć nurkowie. Mimo to dowództwo programu Sojuz uznało misję na dostatecznie udaną, aby następny lot był lotem załogowym[2][3].

Przypisy

  1. a b c d e f Cosmos 140. NSSDC Master Catalog . NASA. . (ang.).
  2. Mark Wade: Soyuz 7K-OK. Encyclopedia Astronautica. . (ang.).
  3. David S.F. Portree: Mir Hardware Heritage: Part 1 - Soyuz (NASA, wikisource)

Linki zewnętrzne

  • David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (wersja PDF)