Kosarz pospolity

W dzisiejszym świecie Kosarz pospolity stał się tematem istotnym i interesującym szerokie spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na kulturę popularną, politykę, technologię czy codzienne życie ludzi, Kosarz pospolity zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. Przez lata Kosarz pospolity był przedmiotem debaty, analiz i refleksji, generując ogromną różnorodność opinii i punktów widzenia, które odzwierciedlają złożoność i znaczenie tego tematu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Kosarz pospolity i jego wpływ na różne obszary współczesnego życia, aby rzucić światło na temat, który jest nadal aktualny.

Kosarz pospolity
Phalangium opilio[1]
Linnaeus, 1761
Ilustracja
Samica Phalangium opilio
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

kosarze

Rodzina

Phalangiidae

Rodzaj

Phalangium

Gatunek

kosarz pospolity

Synonimy
  • Phalangium cornutum Degeer, 1778[2]
  • Phalangium brevicorne Simon, 1879[2]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Kosarz pospolity (Phalangium opilio) – gatunek pajęczaka z rzędu kosarzy, z rodziny Phalangiidae. Najpospolitszy z kosarzy. Występuje w Europie, północnej i centralnej Azji oraz w Azji Mniejszej; introdukowany został do Ameryki Północnej, północnej Afryki i na Nową Zelandię[3].

Morfologia

Długość ciała wynosi 4–9 mm[4][2]; 4–7 mm u samców, 5–9 mm u samic. Długość drugiego odnóża: 30–48 mm[2]. Granica pomiędzy głowotułowiem a odwłokiem jest niewyraźna, co nadaje ciału owalny kształt. Grzbiet ciemny, szarobrązowy, brzuch zaś jasny, kremowy. Kosarze mają tylko jedną parę oczu. Samce tego gatunku wyposażone są w prącia, a samice w iglaste pokładełka.

Tryb życia

Kosarze pospolite zamieszkują otwarte środowiska, takie jak łąki, moczary, świetliste lasy oraz środowiska antropogeniczne – ogrody, obszary rolnicze, centra miast, ściany i mosty. Prowadzą głównie nocny tryb życia; 90% ich aktywności przypada na okres między godziną 18 a 6[3]. Na drzewach przebywają zwykle po zacienionej stronie[2].

W Europie wydają pojedyncze pokolenie w ciągu roku. Jaja składane są pod skałami, w szczelinach gleby lub między glebą a liśćmi, w grupach liczących od około 10 do kilkuset. Są kuliste, mają około 0,4 mm średnicy. Wraz z ich rozwojem barwa zmienia się z brudnobiałej do szarobrązowej. Wykluwają się po okresie 3 tygodni do 5 miesięcy lub więcej, zależnie od temperatury[4]; najszybciej rozwijają się w temperaturze 20–30 °C[3]. Osobniki młodociane osiągają dojrzałość w wieku 2–3 miesięcy[4]. W Europie osobniki młodociane pojawiają się od maja do sierpnia[2].

Pożywienie

Kosarze pospolite jedzą bezkręgowce o miękkich powłokach ciała, jak mszyce, gąsienice, prostoskrzydłe, larwy chrząszczy (pędraki), roztocze, nagie ślimaki[5], pająki i inne kosarze[4]. Zjadają również martwe stawonogi[5].

Przypisy

  1. ↑ Phalangium opilio, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Paul D. Hillyard, John H. P. Sankey: Harvestmen: Keys and Notes for the Identification of the Species. Brill Archive, 1989. ISBN 978-90-04-09078-1.
  3. ↑ a b c Tone Novak, Vesna Klokočovnik, Saša Lipovšek Delakorda, Dušan Devetak & Franc Janželpvoč. Preferences for different substrates in Phalangium opilio (Opiliones: Phalangiidae) in natural environment. „Acta Biologica Slovenica”. 52, s. 29–35, 2009. 
  4. ↑ a b c d Mark Schmaedick: Phalangium opilio (Arachnida: Opiliones, Phalangiidae). A Guide to Natural Enemies in North America . Cornell University. .
  5. ↑ a b Christopher Hunt: Species Phalangium opilio. BugGuide, 6 października 2006. .