Konstanty Wiśniowiecki (1564–1641)
W tym artykule zbadamy temat Konstanty Wiśniowiecki (1564–1641) i jego znaczenie dzisiaj. Konstanty Wiśniowiecki (1564–1641) to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, generując rosnące zainteresowanie społeczeństwa. W całej historii Konstanty Wiśniowiecki (1564–1641) odgrywał kluczową rolę w różnych obszarach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. W tym sensie niezbędna jest dogłębna analiza wpływu, jaki Konstanty Wiśniowiecki (1564–1641) wywarł na nasze codzienne życie, a także na rozwój społeczeństwa jako całości. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu artykuł ten stara się rzucić światło na różne aspekty związane z Konstanty Wiśniowiecki (1564–1641), zapewniając kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu.
 Korybut | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1564 |
| Data śmierci |
31 maja 1641 |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna Elżbieta z Olchowca Świerszczówna |
| Żona |
Anna Zahorowska, |
| Dzieci |
z Anną: Janusz, Marianna, Helena |
Konstanty Wiśniowiecki (ur. 1564, zm. 31 maja 1641) – książę, wojewoda bełski od 1636, ruski od 1638, starosta niegrodowy czerkaski od 1620 i kamionacki od 1633[1]. Bogaty, potężny i wpływowy magnat, doświadczony zarówno w polityce, jak i sztuce wojennej.
Czterokrotnie żonaty:
- w latach 1595–1600/1602 z Anną Zahorowską, z którą miał trójkę dzieci:
- Janusz – koniuszy wielki koronny i starosta krzemieniecki,
- Marianna – żona magnata polskiego Jakuba Sobieskiego,
- Helena – żona kasztelana krakowskiego, starosty Stanisława Warszyckiego, krewnego biskupa płockiego Stanisława Łubieńskiego;
- w latach 1603–1621/1622 z Urszulą Mniszchówną doczekał się również trójki dzieci:
- Jerzy – starosta kamionacki od 1637,
- Aleksander – rotmistrz królewski,
- Teofila – żona kasztelana wojnickiego Piotra Szyszkowskiego;
- w latach 1627–1635 z Katarzyną Korniaktówną, z którą nie miał dzieci;
- w latach 1638/1639–1641 z Krystyną Strusiówną, z którą nie miał dzieci.
Został pochowany w Załoźcach 21 czerwca 1641[2].
Przypisy
Bibliografia
- Czamańska I., Wiśniowieccy. Monografia rodu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2007, ISBN 978-83-7177-229-0, s. 147–155.
