W tym artykule poznamy fascynujący świat Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie. Od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo – przyjrzymy się szczegółowo wszystkim aspektom związanym z Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie. Temat ten przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, dlatego na tych stronach będziemy analizować najważniejsze aspekty związane z Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie. Niezależnie od tego, czy z perspektywy historycznej, naukowej, kulturowej czy społecznej, ten artykuł oferuje wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie i zakres Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie w dzisiejszym świecie. Jesteśmy pewni, że prezentowane tutaj informacje wzbudzą zainteresowanie i ciekawość tych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie.
![]() | |||||||
kościół parafialny | |||||||
![]() | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
Miejscowość | |||||||
Adres |
Welecka, 72-006 Mierzyn | ||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Parafia | |||||||
Wezwanie | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie gminy Dobra (Szczecińska) ![]() | |||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego ![]() | |||||||
Położenie na mapie powiatu polickiego ![]() | |||||||
![]() | |||||||
Strona internetowa |
Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie – średniowieczna budowla z cennym wyposażeniem, położona w centrum podszczecińskiej wsi Mierzyn w powiecie polickim.
Kościół powstał w XIII w., wkrótce po lokacji wsi[1]. Kościół jest orientowany, zbudowany z regularnie ułożonych kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną, w okresie przejściowym pomiędzy stylem romańskim i gotyckim[2]. W 1637 pożar poważnie uszkodził świątynię wraz z oryginalną drewnianą[2] wieżą[1]. Odbudowa zakończyła się w 1644, obecna wieża jest drewniana z kopulastym hełmem z latarenką. Kościół był remontowany w XIX w. oraz po II wojnie światowej w roku 1958 i 1995[1]. W 1992 rozpoczęto renowację ołtarza i ambony[3]. Z okresu powojennego pochodzi także znajdująca się po południowej stronie kościoła zakrystia[3].
Kościół zbudowany jest na planie prostokąta[4], bez wydzielonego prezbiterium.
Wieża jest minimalnie szersza od korpusu nawowego, w dolnej części kamienna, w górnej drewniana, zwieńczona wysmukłym hełmem zakończonym kulą i krzyżem.
Okna nawy, zróżnicowane szerokością i wysokością, noszą ślady przebudowań: dwa okna są w stylu romańskim, a trzy – gotyckim[2]. Szczyt wschodni kościoła udekorowany jest blendą w kształcie krzyża z czterema dodatkowymi blendami znajdującymi się pod jego ramionami (podobna dekoracja znajduje się na kościele w Wołczkowie).
Ołtarz główny pochodzi z początku XVIII w. i wykonany został w stylu barokowym[1]. W predelli zachował się, malowany na desce, obraz Ostatniej Wieczerzy. W retabulum (nastawa ołtarzowa) znajduje się obecnie współczesny obraz Matki Boskiej Bolesnej – przed wojną był tu obraz przedstawiający Ukrzyżowanie Chrystusa. W zwieńczeniu przedstawiona została scena Zesłania Ducha Świętego. Przed II wojną światową wygląd ołtarza był nieco inny niż obecnie – znajdowały się na nim również trzy rzeźby, które obecnie są przy tabernakulum.
Ambona pochodzi również z początku XVIII w[1]. Płyciny czaszy ambony wypełniają obrazy przedstawiające czterech Ewangelistów. Na zaplecku umieszczony został wizerunek Chrystusa. Baldachim ambony zdobią srebrno-złote elementy dekoracyjne w kształcie wachlarzy. Wygląd obrazów umieszczonych na ambonie wskazuje, że ich autorem był zręczny artysta ludowy[1]. Współcześnie na ambonie zamontowano duży monitor ekranowy wykorzystywany do wyświetlania tekstów liturgicznych.
Empora wykonana została pod koniec XIX w. w stylu neobarokowym[1] wsparta na czterech słupach[5]. Zdobią ją cztery obrazy o charakterze symbolicznym oraz ozdobna balustrada. Nie zachowały się pochodzące z 1908 r. dwunastogłosowe organy z firmy B. Grüneberga[3].
Dzwon zachowany do chwili obecnej został umieszczony na odbudowanej 48-metrowej wieży. Odlany został w 1644 roku przez Lorentza Kökeritza – twórcę dzwonu dla szczecińskiej katedry. Waży około 350 kg i ma średnicę 83 cm. Na wieży znajduje się jarzmo, jako pozostałość po starym dzwonie[6].
Od 2006 roku z głośnika bije dzwon elektroniczny.